امروز نبودی ، اما خیلی چیزها بود
من بودم
باران بود
چتر بود
بغض بود
همراه همیشگی ام هم بود
جای خالیت را می گویم
ش بود... برا خودم لقمه گرفتم در همون حال گفتم: _ اون پسره که اومد تو خونه بابات.... کمی فکر کرد بعد یهو گفت: _ آها سامی رو میگی؟؟!؟!!!! اخمی کرد: _ با اون چی کار داری؟! ریلکس گفتم: _ باید مخش و مرور کنم.... بالشت طبی زانکو اخمش غلیظ تر شد: _ واسه چی؟؟؟ یه ابرو دادم بالا: _ اون و دیگه بعد میگم... فقط تو میدونی اون کیه؟!؟!!! _ آره یکی از دوستای بابام. بلند زدم زیر خنده: _ مرسی آقا امیری چقدر دوستاش با خودش همس پدرامم اومد: _ چی شده؟!؟ دستم و گذاشتم رو چشماش.. تو عمارت خسرو خان ظاهر شدیم: _ دیوونه این چه کاری بود؟! اگه سامی دیده باشه چی؟!؟ رفتم سمت مبل: _ صد در صد دیده. نشستم... زد رو پیشونیش: _ وای خدایا حالا با اون چسب چوب چی کار کنیم؟!! _ با چسب بودنش نمیدونم ولی باید ازش حرف بکشیم بفهمیم پاراتیس کجاست.. اومد رو به روم نشست: _ اون خر کیه که بخواد از پارا خبر داشته باشه!!؟ _ پارا.. با تعجب پرسید: _ چی!!؟!؟ بالشت طبی زانکو عصبی جواب دادم: _ خر پارا سگ پارا نوچه پارا... اه میشه یه دیقه زبون به دهن بگیری تا من بفهمم چه خاکی باید به سرم بریزم؟!؟ هیچی نگفت ولی بعد چند دقیقه یهو گفت: _ راستی ارشان قضیش چیه؟!؟ چپ چپ نگاهش کردم.. اومدم جوابش و بدم که به جا صدا من یه صدا دیگه بهش توضیح داد: _ از صبح غیب شده.. به آرام نگاه کردم.. خواهر پدرام.. درست مث اسمش آروم بود: _ سلام آرام جان. خوبی؟!؟ مامان اینا کوشن؟!؟ اومد جلوبا هاش دست دادم: _ رفتن به بیمارستان ها سر بزنن. پدرام : یعنی چی آر بازم میگم شان غیبش زده؟!؟!!! ارام اخم متفکرانهذای کرد: _ نمیدونم فقط ویدونم صبح از خونه زد بیرون و دیگه بر نگشت.. به ساعت نگاه کردم.. پنج بعد از ظهر... یاد پرهام افتادم.. کرم موبر رینبو 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , afsoongar.pkd , elish688 , kfdh , mahdis.nz,08,11, ساعت : 21:47 Top | #165 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.48 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,983 تشکر شده 3,930 در 562 پست حالت من LEH اندازه فونت پیش فرض _ راستی.. پرهام به من زنگ زد گفت بیام این جا.. اون کجاست!!؟ صدایی اومد: _ من به پرهام گفتم بگه بیای این جا... آرش بود... پدرام با دیدنش چنان اخمی کرد که ناخداگاه اخمای منم رفت تو هم.. _ اون وخ تو من و چی کار داری؟؟ _ هر وخ آرشان از خونه میزد بیرون کرم موبر رینبو من تو لباساش ردیاب میذاشتم. الانم که غیب شده همون ردیاب که تو لباسش بوده فعال شده.. با ذوق گفتم: _ خوب؟ اون کجاست؟ بلند شد: _ بیا. بلند شدم و رفتم دنبالش.. پدرام و آرام نیومدن.. وارد یه اتاق شدیم.. رفت سمت یه کامپیوتر و گفت: _ چه خبر؟ _ چرا دقیق نمیگی چه خبر از پدرام؟!؟ لبخندی زد: _ چطوری؟! بی ما خوش میگذره؟!؟ _ مثی که بد اعصابش خورد شده! ـ هوم منم خو سپهر نیم نگاهی به من کرد و برای این که بحث کش پیدا نکنه لبخندی زد و گفت: _ بی خیال فکرت و درگیر اینا نکن... اخم کردم: _ سپهر از این که کسی چیزی رو ازم پنهون کنه متنفرم... نبودم ولی از دیشب شدم.. چون دیدم بعضیا لیاقت ندارن... سپهر که نمیدونم منظورم ودوستان گلم... کرم موبر رینبو واقعا ممنون از همراهیتون اصلا به من انرژی میدین کیلو کیلو.... ممنون مشم اگه مشکلی هس تو صفحه نقدم بهم بگید... بابا من اولین رمانمه یعنی باورد کنم بی نقصه؟؟!؟ واسه نویسنده های معروفم ایراد داره و خیلیا ازشون نقد میکنن ولی واسه من........ و نداشت.. بیشتر به ما سر بزن.. خدافظ. بی حرف از اشپزخونه خارج شدم..بم.. ـ چرا اینکار و کردی؟ خندید: _ چه مکالمه ی دل انگیزی.. منم خندم گرفت..بالاخره آرش گفت: _ چی کار میکنی باپدرام؟!؟ _ میگذرونیم.. خیلی بد اخلاق شده. پوزخندی زد: _ بد اخلاق بود.. ولی حس میکنم بدتر شده. به طعنه گفتم: _ عه مگه شما جاش بودی که بخوای حسم بکنی؟! با تعجب نگاهم کرد: _ توقع داری مث قبل ازش سر بزنم؟! _ نع ولی انقدرم کرم موبر رینبو دیگه ولش نکن. آرش: هووم ولی اینا به تو چه ربطی داره؟! دندونام و از حرص رو هم فشار دادم... مرتیکه الدنگ... _ بیا.. این طور که این نشون میده تو جنگل های شهر مهرانه.. یهو یاد سامان و سیا افتادم که تو مکالمشون از یه همچین جایی حرف میزدن... وااااای.محکم زدم رو دیشونیم: _ ای وای... بمیری الهی آیناز. _ دیوونه چته چرا خودت و میزنی؟!! _ تو خفه...هَی وای من چرا یادم رفت از تو ذهنش بخونم که مخفیگاه پارا کجاست.. آرش با تعجب گفت: _ از تو ذهن کی؟! کی؟! کجا؟! _ اه چقدر سوال میپرسی.. گند زدم.. فهمید یا نه سریع گفت: _ باشه بابا... خودمم زیاد نمیدونم... اما طی تحقیقات چندین سالم فکر نکنم به چیز خوبی تبدیل بشه. ابرویی بالا نداختم: _ تحقیقات چندین کرم موبر رینبو برگرفته شده از ..ir ساله؟ لبخندی زد! جواب داد: _ اره من از بعد مرگ مامان بابام خیلی تحقیق کردم و راه های مختلفی رو برای این که نیروم و کنترل کنم انجام دادم... ولی خو نشد.. استادم وقتی فهمید بهم گفت دلیلش چیه. سری تکون دادم... این سپهرم عجب آدم تو داریه... خیلی عجیب بود... الان پنج روز دیگه مونده تا ازمایشات... خدایا خودت کمکم کن... *** قسمت چهاردهم.... ایناز..... از پله ها سرh , nazanin**a , nilofar2248 , rahha , sara.HB , seda-a , setareh06 , TaraStar , yada , yuio 1393ازیر شدم و رو به پدرام داد زدم: _ هوی پدی... من میخوام برم جا پدرت.. قیافش علامت تعجب شد: _ چرا؟! رفتم سمت میز که کره مربا روممنون.... فقط یه چیزی لطفا با تشکر کرم موبر رینبو اتون من و دلگرم کنید و یه طور نباش یه پست چنتا تشکر بعد پست بعدیش از بیش تر باشه.... لطفا همه رو تشکر کنید.. خوب دیگه زیاد حرف زدم خدافظ. ...... چشمام و باز کردم... تو حیاط خونه امیری بودیم... صدای گربه های زیادی میومد... تنها حدسی که میتونستم بزنم اینه که گربه ها یا خودشون جنن یا همبازی جن هان.. بی خیال گربه ها و صدا نکرشون شدم و رفتم تو خونه.. داد زدم: _ آقای امیری؟؟......اقا امیری هستین؟!؟ پدرام: اه چرا جیغ جیغ میکنی؟! چنان اخمی کردم که خودم ترسیدم چه برسه به پدرام که همراهش چشم غره هم نوش جون کرد...قیافه جدی به خودم گرفتم و خواستم برم تو آشپز خونه که صدایی اومد... _ کفتر کاکول بسر های های های های.... این خبر از من ببر های های های ه کرم موبر رینبو ای... بگو به یارم که دوسش دارم... برای دیدنش چشم انتظارَ هی... اه بیا بارو بارو بارونَ هِی... دستتِ بده دستِم چشم انتظاره هی... حالا بیا نی نای نای نی نای نای... آه آه قرش بده حالا از این ور از اون بوووه بوووه. همون طور وسط خونه نشسته بودم و از خنده ریسه میرفتم و به سامی و کنسرتش نگاه میکردم... پدرام در حالی که انگار خودشم خندش گرفته بود گفت: _ کوفت پاشو ببین تو مخ پوک این چی داره... بلند شدم.. وای خدایا مردم از خنده... هنوزم داشت آهنگ میخونم اونم از اولین چیزی که میومد تو ذهنش مثلا داشت رپ میخوند یعو شروع کرد بخوندن غزل حافظ وای مردم از خنده... بالاخره عملیات بعد کلی خنده تموم شد... همون طور که نیشم گشاد بود رو به پدی که داشت به یه عکس نگاه میکرد گفتم: _ کجایی کرم موبر رینبو آق پدی که زدم تو خال. برگشت طرف... حس کردم برق اشک و تو چشماش حس کردم ولی صدای سردش نذاشت بیستر از لین حس کنم.. _ بالاخره خنده هات تموم شد؟!؟ اومدم جواب بدم که صدا دادش بلند شد: _ مهربون من همه جون من فدای احساس قشنگت... نیشخندی زدم.. اصلا ضد حال پدرامم فراموش کردم: _ پدرت کجاس؟!!!؟ با بد خولقی جواب داد: _ سر قبرم. قیافه شنگولی به خوذم گرقتم: _ واااقعا تو قبر داری؟!؟ زود تر میگفتی میرفتم اون جا چالت کنم بد اخلاق. 15 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , afsoongar.pkd , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , nazanin**a , nilofar2248 , rahha , seda-a , svryang , TaraStar , yada , آنا تکـ کرم موبر رینبو 1393,08,11, ساعت : 14:13 Top | #163 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.48 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,983 تشکر شده 3,930 در 562 پست حالت من LEH اندازه فونت پیش فرض چشم غره ای بهم رفت... ترکوندیم با این چشم غره هامون... رفتم کلِ خونه رو گشتم.. خدارو شکر سامی انقدر گرم کنسرت اجرا کردنش بود که متوجه ما نشد... آقا امیری نبود.. رفتم پایین که صدای حرف زدن شنیدم: _ بخور بخور بلکه یکم چاق بشی یکی بیاد بگیردت به خدا از دستت خسته شدم بس تو این خونه دیدمت. یه ور لبم رفت بالا... سامی بود.. فکر کنم مخاطبش پدرام بود.. پدرام: کرم موبر رینبو مرض... خدایی نگاه کن تو این چند ماه چه هیکلی ساختم.. صدای پس گردنی اومد: _ پس چرا روز به روز بو ترشیدگیت داره بیشتر میشه؟!!! _ ساماااان. صدای خنده...رفتم تو آشپزخونه... سرفه اکلی کردم و یرشون برگشت طرف.. سامان یه ابرو داد بالا: _ شما؟!؟ دختر بابام... پدرام: بیا آیناز... سامان آشپزیش خیلی خوبه.. به وضوح رنگ سامان پرید... به هر حال نوچه پارا بایدم بترسه که یه نفر به تمام حافظش دسرسی داره.. پشت میز نشستم و به کشک بادمجون رو به روم زل زدم..صدای سامان با کلنت اومد: _ بـ.... بفرمایید ایناز... ایناز خانوم.. مشکپک نگاهش کردم که لدبخت رنگی براش نموند... مشغول خوردن شدم... الحق غذاش حرف نداشت... واسه خودم متاسفم که دختزمم پ با این سن نمی کرم موبر رینبو تونم یه سیب زمینی سرخ کنم... اه اصلا باد افراز و کی آورده به آشپزی؟؟ سامان دیگه مث چند دقیقه پیش با پدرام شوخی نمیکرد... فقط سر به زیر غذاش و میخورد... دلم به حالش سوخت طفلکی.. گوشیم زنگ خورد... به فلاکت از تو جیب شلوارم در آوردم٬ شماره ناشناس بود... با تردید جواب دادم..: _ بفرمایید. _ زود تند سریع پاشو بیا اینجا. _ شما؟؟؟ اون جا کجاس؟ _ اه بابا پرهامم... _ پرهام؟!؟!! بیام اون جا که چی؟!؟ _ دایی آرشان غیبشزده. داد زدم: _ چییییی؟!!!! آرشان؟!!!!؟؟؟از کیه؟!؟ _ همین امروز اه آنی بیا دیگه. 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . afsoongar.pkd , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , nazanin**a , nilofar2248 , دلتنگ کسی که کرم موبر رینبو دلتنگی هایم را ندید... دلتنگ ِ خود َم... خودی که مدتهــــ ــــ ــاست گم کـر د ه ام ... گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم حالا یک بار از شهر می رویم یک بار از دیار … یک بار از یاد … یک بار از دل … و یک بار از دست 18 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , afsoongar.pkd , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , nazanin**a , nilofar2248 , rahha , sara.HB , seda-a , setareh06 , svryang , TaraStar , yada , yuio , آنا تکـ 1393,08,10, ساعت : 22:37 Top | #162 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.48 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر کرم موبر از کاربر 1,983 تشکر شده 3,930 در 562 پست حالت من LEH اندازه فونت پیش فرض سلام _ حالا میخوای چی کار کنی؟!. با یاد آوریه طرف پله رفت: _ باشه پس من رفتم حاضر بشم... راستی میز و جمع کن... مبهوت مونده بودم.... بی شعور رفت بالا... با نق نق برگشتم طرف میز و شروع کردم به جمع کردن... هیچ کاری به گندی سفره جمع کردن نیس.. _ پووووف. بالاخره عذاب زمینی تموم شد.. صدای پدرام اومد که رگه های خنده توش بود: _ بریم. برگشتم سمتش و چشم غره ای رفتم: _ چه عجب... بریم... رفت ممت سوییچ که گفتم: _ بی ماشین. نالید : _ وای نه من سرگیچه میگیرم.. رفتم جلو و دستام و گذاشتم رو چشماش... داغ بود.. _ اگه به خودت زحمت بدی اینارو ببندی سرگیجه ای در کار نیس. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,12 در ساعت ساعت : 16:04 گاهی وقتها دلم میخواهد بگویم: من رفتم، باهات قهرم، دیگه تموم، دیگه دوستت ندارم...! وچقدر دلم میخواهد بشنوم: کجا بچه کرم موبر رینبو لوس؟ غلط میکنی که میری! مگه دست خودته؟ رفتن به این راحتی نیست...! اما نمیدانم چه حکمتیست که آدمی , همیشه اینجور وقتها میشنود: به جهنم...! ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــ گاهـ ـی حجـ ـم ِ دلــــتنـگی هایـ ـم آن قــَ ـــ ـدر زیـاد میشود که دنیــــا با تمام ِ وسعتش برایـَم تنگ میشود ... ... دلتنــگـم... دلتنـــــگ کسی کـــــه گردش روزگــــارش به من که رسیــــد از حرکـت ایستـاد... بزرگی جنگل آهم در اومد..rahha , sara.HB , seda-a , setareh06 , TaraStar , yada 1393,08,11, ساعت : 15:01 Top | #164 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.48 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,983 تشکر شده 3,930 در 562 پست حالت من LEH اندازه فونت پیش فرض عصبی جواب دادم: _ مگه شما نگفته بودین حواستون بهش هست؟؟ سرم و بلند کردم... نیش خند سامان باعث شد عصبی تر بشم: _ انی من باید برم همین الان بیا خونه ما.. مامان کارت داره.. پدرامم با خودت بیار.. بای. بی شعور قطع کرد... اخم کردم خفن.. بلند شدم و بغد چشم غره رفتن به سامی رو به پدرام گفتم: _ پاشو که بدبخت شدیم. با ترس نگاهم کرد و با دهن پر گفت: _ چی شده!!؟؟؟ _ اه حال بهم زن.. پاشو بعدا میگم. بلند شد: _ آی چسبید... دستت درد نکنه سامی جان.. پس فعلا. بالاخره سامان لبخند زد... والا اگه منم یه ادم میدزدیدم باید شاد میشدم: _ قابلت ن و سالن. چپ چپ نگاهم کرد و با حرص گفت: _ دیوونه..... من دقیق نمیدونم ولی فقط گاهی وقتا که فضولی میکردم شنیدم که درباره جن و جنگیری اینا صحبت میکنن... اخم کردم و متفکر به لقمه تو دستم زل زدم... من باید این یارو سامی رو ببینم... باید مخ امیری رو هم بخونم خیلی مشکوکِ که یهو کلی اطلاعات بذاره کف دست آدم!!! _ کوشی؟؟؟!؟!! _ زود بخور دیگه حتما باید بریم. بلند شد و به سرعت ب
کلمات شما قدرت دارند
عاقلانه از کلماتتان استفاده کنید
ناخداگاه خواستم بگیرمش ولی با ناخون های بلندم پاره شد... سریع نیلو گذاشتم و رفتم گردنبند و برداشتم. به بدبختی بستمش دور گردن نیلو... یک ربع همون طور رو دستام بود تا بالاخره احساس کردم بدنش داره گرم میشه، پلکاش تکون خورد... آروم بالشت طبی زانکو صداش کردم ولی هیچ عکس العملی نشون نداد..خیلی آروم زدم رو گونش که کم کم چشماش باز شد... لبخند پر استرسی زدم و گفتم: ـ خوبی نیلو؟ با ترس نگاهم کرد و بعد از این که موقعیت و درک کرد به سرعت ازم دور شد... از خودم بدم اومد که باعث شدم بهترین دوستم ازم بترسِ.. ـ نیلو... داد زد: ـ اون چه غلطی بود که کردی؟ فهمیدم که منظورش گاز گرفتن دستشِ.. نمیدونستم میدونه کم کم به یه گرگینه تبدیل میشه یانه؟ ـ حالا چه بلایی سرم میاد؟! بـهـع... بعله نمیدونه. حالا چطوری بهش بگم وای خدایا.!!! ـ نیلو.... نیلو آروم باش به خدا دست خودم نبود.. اشکاش سرازیر شد: ـ بگو سپهر... بگو چه بلایی سرم میاد.. رفتم جلو ک من در عجبم چرا یه پست 5 تا تشکر داره بعد پستای بالشت طبی زانکو بعد 6 یا 7 تا. آخه این چه وضعشه؟ واقعا آدم و دیوانه میکنید.. راستی من خعلی خوش حال میشم اگه رمان من و به بقیه هم معرفی کنید بابا خوب من گناه دارم این همه زحمت میکشم بعد خواننده هام خیلی کمند. ممنووووووونتون میشم.... فعلا بای بای *****؟ اول گفتم شاید کولر ر رو کنارم احساس کردم؛ بعدم صدای نیلو رو شنیدم: ـ ببخشید سپهر میدونم تند رفتم. خعلی آروم گفتم: ـ ایرادی نداره زاخار. ـ ممنون. داغ دلم تازه تر شد... مطمئنم اگه نیلو انسان بود این صدا رو نمیشنید ولی حالا شنیده بود. سقلمه ای بهم خورد: ـ ببین من و.... جبهه گرفتم: ـ هوی هوی هوی هوی هوی، از تیکه کلام من استفاده کردی نکردیا. خندید و دستاش و به نشونه تسلی بالا گرفت: ـ باشه بابا نزن بالشت طبی زانکو آقا گرگه. لبخندم و حفظ کردم: ر دور گردنش****** کم کم دیگه از این همه خنثیِ این داره اعصابم خورد میشه... اون روز قرار شد اون ها حواسشون به ارشان باشه و ما هم پدر پدرام رو بپاییم. برگشتیم خونه البته پدرام به زور تونست برگرده چون ارمیلا نمیذاشت. نمیدونم چرا احساس بدی داشتم... اول نسبت دادم به این که دیشب ماه کامل بودfdh , m.a.r.z.i , nazanin**a , rahha , sara.HB , seda-a , setareh06 , ه ولی خوب اون مال دیشب بوده پس نمیتونه ربطی داشته باشه... شب موندم خونه ی نیلو پدرامم که از قبل رو مبل خوابش برده بود.... حوصلم سر رفha , sara.HB , seda-a , setareh06 , TaraStar , yada , yuio , آنا تکـ 1393,08,05, ساعت : 20:31 Top | #147 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین بالشت طبی زانکو نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,979 تشکر شده 3,928 در 561 پست حالت من Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض **** الان یه هفته از اون قصیه میگذره.... توت بلند شدم و رفتم تو اتاق نیلو.. با ورودم با خیلی خنکی پوست صورتم و نوازش کرد. حس خیلی خوبی بود که تو اوج گرما یهو خنک بـ... ـ چــــــــی؟ با خودم حساب کتاب کردم دیدم ما اواخر شهریوریم و این باد خنک از کجاست؟ اول گفتم شاید کولر روشنه اما وقتی با درچه ی بسته ی کولر رو به رو شدم ترس برم داشت. ینی چی میتونه باشه؟ رو تخت نشستم. رفتم تو فکر این که چی میتونه باشه.. از فکر بالشت طبی زانکو بیرون اومدم.. بازم اخم کردم.. هوای اتاق عادی شده بود.. اَه یعنی چی؟ بلند شدم و رفتم تو هال جایی که پدرام خوابیده بود... ـ وای چه سرده. دستام و دور خودم حلقه کردم... به پدرام نگاه کردم... لبخند کجی زدم: ـ این چرا افتاده؟ پدرام افتاده بود و به حالت جنینی خوابیده بود. رفتم تو اتاقه دیوار... بغض کردم... یعنب من انقدر ترسناکم؟خودم جواب دادم: ـ آره سپهر تو ترسناکی... اونم خیلی ترسناک. ناخداگاه چند قدم رفتم...اخم کردم و خیلی خود خواهانه گفتم: ـ من صدمه ای بهت نزدم. تو دلم ادامه دادم: فقط به یه موجود ترسناک تبدیلت کردم.... اَه لعنت به من... لعنت به من که همیشه باعث عذابم. عصبی رفتم به دیوار تکیه زدم و لیز خوردم پایین... به این فکر میکردم که چطور به نیلو بگم و بعد بالشت طبی زانکو چطور بهش یاد بدم کنترل کنه.. راه خیلی سختی رو پیش رو دارم... نمیدونم چقدر داشتم فکر میکردم که گرمایی رو کنارم احساس کردم؛ بعدم صدای نیلو رو شنیدم: ـ ببخشید سپهر میدونم تند رفتم. خعلی آروم گفتم: ـ ایرادی نداره زاخار. ـ ممنون. داغ دلم تازه تر شد... مطمئنم اگه نیلو انسان بود این صدا رو نمیشنید ولی حالا شنیده بود. سقلمه ای بهم خورد: ـ ببین من و.... جبهه گرفتم: ـ هوی هوی هوی هوی هوی، از تیکه کلام من استفاده کردی نکردیا. خندید و دستاش و به نشونه تسلی بالا گرفت: ـ باشه بابا نزن آقا گرگه. لبخندم و حفظ کردم: ـ حالا شد... تو دلم ادامه دادم: خانوم گرگه. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت ساعت : 18:07 15 کاربر از پست بالشت طبی زانکو .تشکر کرده اند . *aren* , afsoongar.pkd , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , nazanin**a , rah این یه هفته گاهی وقتا که نیلو میخوابید حس میکردم زیادی بی حرکته٬ حتی گاهی صدای نفس کشیدنش و هم نمیشنیدم... الانم از همون لحظات بود... یه ساعتی میشد که نیلو بی حرکت زانوهاش و بغل کرده بود و سرشو گذاشته بود روشون. اروم رفتم جلو و خواستم دستم و بذارم رو شونش که در یه حرکت خیلی سریع که کااااملا از یک انسان بعیده دستم و گرفت... سرش و بلند کرد و طلبکارانه گفت: _ کاری داشتی؟ نفس حب ـ حالا شد... تو دلم ادامه دادم: خانوم گرگه. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت ساعت : 18:07 15 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . بالشت تنفسی زانکو , آنا تکـ 1393,08,05, ساعت : 20:31 Top | #147 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,979 تشکر شده 3,928 در 561 پست حالت من Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض **** الان یه هفته از اون قصیه میگذره.... تو این یه هفته گاهی وقتا که نیلو میخوابید حس میکردم زیادی بی حرکته٬ حتی گاهی صدای نفس کشیدنش و هم نمیشنیدم... الانم از همون لحظات بود... یه ساعتی میشد که نیلو بی حرکت زانوهاش و بغل کرده بود و سرشو گذاشته بود روشون. اروم رفتم جلو و خواستم دستم و بذارم رو شونش که در یه حرکت خیلی سریع بالشت طبی تنفسی زانکو که کااااملا از یک انسان بعیده دستم و گرفت... سرش و بلند کرد و طلبکارانه گفت: _ کاری داشتی؟ نفس حبس شدم و بیرون فرستام و با اخم گفتم: _ دیوونه چر و براش یه پتو آوردم.. انداختم روش لحظه ای که داشتم تا زیر گ لعنت به من که همیشه باعث عذابم. عصبی رفتم به دیوار تکیه زدم و لیز خوردم پایین... به این فکر میکردم که چطور به نیلو بگم و بعد چطور بهش یاد بدم کنترل کنه.. راه خیلی سختی رو پیش رو دارم... نمیدونم چقدر داشتم فکر میکردم که گرمایی *****.. دیگه به هوش نیومدن نیلو داشت میرفت رو مخم... بلندش کردم تا جا به جاش کنم که صدای افتادن چیزی اومد... برگشتم که گردنبند نیلو دیدم... اخم کردم... یه صحنه اومد جلو چشمام.. وقتی به هوش اومدم نیلو جلوم خواب بالشت طبی تنفسی زانکو بود.. رفتم جلوش م با برق شدن زنجیس شدم و بیرون فرستام و با اخم گفتم: _ دیوونه چر و براش یه پتو آوردم.. انداختم روش لحظه ای که داشتم تا زیر گلوش میکشیدم دستم به صورتش خورد... احساس کردم خیلی سرده؛ یه جور سردی غیر عادی اما با به یاد آوردن این که تو هال کولر روشنه و بی خیال رفتم تو اتاقم و بعد کلی فکر کردن خوابیدم ***** قسمت نهم.... سپهر.... دیگه به هوش نیومدن نیلو داشت میرفت رو مخم... بلندش کردم تا جا به جاش کنم که صدای افتادن چیزی اومد... برگشتم که گردنبند نیلو دیدم... اخم کردم... یه صحنه اومد جلو چشمام.. وقتی به هوش اومدم نیلو جلوم خواب بود.. رفتم جلوش م با برق شدن زنجیر دور گردنش ناخداگاه خواستم بگیرمش ولی با ناخون های بلندم پاره شد... بالشت طبی تنفسی زانکو سریع نیلو گذاشتم و رفتم گردنبند و برداشتم. به بدبختی بستمش دور گردن نیلو... یک ربع همون طور رو دستام بود تا بالاخره احساس کردم بدنش داره گرم میشه، پلکاش تکون خورد... آروم صداش کردم ولی هیچ عکس العملی نشون نداد..خیلی آروم زدم رو گونش که کم کم چشماش باز شد... لبخند پر استرسی زدم و گفتم: ـ خوبی نیلو؟ با ترس نگاهم کرد و بعد از این که موقعیت و درک کرد به سرعت ازم دور شد... از خودم بدم اومد که باعث شدم بهترین دوستم ازم بترسِ.. ـ نیلو... داد زد: ـ اون چه غلطی بود که کردی؟ فهمیدم که منظورش گاز گرفتن دستشِ.. نمیدونستم میدونه کم کم به یه گرگینه تبدیل میشه یانه؟ ـ حالا چه بلایی سرم میاد؟! بـهـع... بعله نمیدونه. حالا چطوری بهش بگم وای خدایا.!!! بالشت طبی تنفسی زانکو ـ نیلو.... نیلو آروم باش به خدا دست خودم نبود.. اشکاش سرازیر شد: ـ بگو سپهر... بگو چه بلایی سرم میاد.. رفتم جلو که رفت و جسبید با دستم و گرفتی؟ نگاهی به دستامون کرد و ولش کرد... دستم سرخ شده بود اخمم غلیضتر شد: _ دقت کردی جای دندونات ناپدید شده؟ با ترس نگاهش کردم... نگاهم کرد و پوزخندی زد: _ چرا رنگت پرید اقا گرگه؟ نفس عمیقی کشیدم: _ به خاطر این خوب شد که مال یه گرگینه بود. رنجورده نگاهم کرد: _ بعد این که مال گرگینه باشه مشکلی نداره؟ خیلی اهسته اب دهنم و قورت دادم: _ ترسیدی که اب دهنت و قورت میدی؟!؟!؟ هیچی نگفتم و به دستای بازم نگاه کردم... اون پسره تخفیف داده بود و دستامون و نبسته بود. ـ سپهر؟!! خدایا الان چی بگم؟ بالشت طبی زانکو ـ آممم... راستش نیلو... داد زد: ـ سپهر خیلی نامردی. چرا بهم نمیگی؟ بلند شدم و همون طور که طول و عرض اتاقک و طی میکردم گفتم: ـ ببین اون طور من مطالعه کردم.... تو تو ماه کامل بعدی.. بهش نگاه کردم. چشماش بسته بود... فهمید بالاخره فهمید.... لعنت به من... لعنت به تو پارا. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت ساعت : 20:48 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . afsoongar.pkd , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , parisa-p , rahha , sara.HB , seda-a , setareh06 , TaraStar , yada , yuio 1393,08,05, ساعت : 22:46 Top | #148 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها بالشت طبی زانکو 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,979 تشکر شده 3,928 در 561 پست حالت من Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض به سرعت رفتم طرفش... اشکاش آروم رو گونه هاش روونه شدن: _ نیلو عزیزم.... _ پس این تقییرات.. این که خیلی خوب میشنوم این که سرعت عملم رفته بالا این که زخمم خوب شد... بهم نگاه کرد: _ همش به خاطر توست. _ نیلوجان به نیمه پر لیوان نگاه کن... ممکن بود زبونم لال بمیری. ولی حالا از قدرت های بالایی برخورداری. با پرخاش داد زد: _ این که یه گرگینه ی غیر قابل کنترل بشم خوبه؟!؟!؟ سعی مردم ارومش کنم: _ نیلو من فقط تنها گرگینه ایم که با بودن گردنبند کنترل میشه چون من این قدرت در وجود خودم بوده نه بالشت طبی زانکو از اجدادم بهم رسیده یا مث تو کسی گازم نگرفته که به صورت طبیعی تبدیل شده باشم. _ این ینی چی!؟!!؟ از این که اروم شده بود خوش حال شدم واسه همین با ذوق گفتم: _ یه گرگینه... _ میشه یه سره نگی گرگ؟!؟! قیافه مظلومی گرفتم و گفتم: _ باشه٬ ببین حالات اسمش و نبریی. لبخند کجی زد ادامه دادم: _ وقتی شکل میگیره که اون اسمش و نبر خشمگین بشه. بی حوصله گفت: _ خوب؟! یکم از ذوقم کور شد ولی بازم سعی کردم با ذوق حرف بزنم: _ باید یاد بگیری چطوری موقع خشم چطوری خودت و کنترل کنی. یه ابرو داد بالا و همون طور بهم نگاه کرد.... واسه اولین قدم گفتم: _ راستی نیلو خاک تو سرِ کج سلیقت. ابروهاش پرید بالاتر با لحن تاسف باری ادامه دادم: _ اخه بالشت طبی تنفسی زانکو اون گوریلِ گودزیلا چی داره که تو ی خر عاشقش شدی. همون طور که خواستم جواب داد: _ هوی هوی هوی هوی٬ زر مفت نزن که با من طرفی. بلند شدم و یه قدم ازش دور شدم: _ منظورت اینه که با یه گررررگــیـنه ی ماده طرفم؟!؟؟ خندم گرفت... کلمه گرگینه رو بد جور کشیده گفتم:... بلند ... داد زد: ـ اون چه غلطی بود که کردی؟ فهمیدم که منظورش گاز گرفتن دستشِ.. نمیدونستم میدونه کم کم به یه گرگینه تبدیل میشه یانه؟ ـ حالا چه بلایی سرم میاد؟! بـهـع... بعله نمیدونه. حالا چطوری بهش بگم وای خدایا.!!! ـ نیلو.... نیلو آروم باش به خدا دست خودم نبود.. اشکاش سرازیر شد: ـ بگو سپهر... بگو چه بلایی سرم میاد.. رفتم جلو ک من در عجبم چرا یه پست 5 تا تشکر داره بعد پستای بعد 6 یا 7 تا. بالشت طبی تنفسی زانکو آخه این چه وضعشه؟ واقعا آدم و دیوانه میکنید.. راستی من خعلی خوش حال میشم اگه رمان من و به بقیه هم معرفی کنید بابا خوب من گناه دارم این همه زحمت میکشم بعد خواننده هام خیلی کمند. ممنووووووونتون میشم.... فعلا بای بای وشنه اما وقتی با درچه ی بسته ی کولر رو به رو شدم ترس برم داشت. ینی چی میتونه باشه؟ رو تخت نشستم. رفتم تو فکر این که چی میتونه باشه.. از فکر بیرون اومدم.. بازم اخم کردم.. هوای اتاق عادی شده بود.. اَه یعنی چی؟ بلند شدم و رفتم تو هال جایی که پدرام خوابیده بود... ـ وای چه سرده. دستام و دور خودم حلقه کردم... به پدرام نگاه کردم... لبخند کجی زدم: ـ این چرا افتاده؟ پدرام افتاده بود و به حالت جنینی خوابیده بود. رفتم تو اتاقه دیوار... بغض کردم... یعنب من انقدر ترسناکم؟خودم جواب دادم: ـ آره سپهر تو ترسناکی... اونم خیلی ترسناک. ناخداگاه چند قدم رفتم...اخم کردم و خیلی خود خواهانه گفتم: ـ من صدمه ای بهت نزدم. تو دلم ادامه دادم: فقط به یه موجود ترسناک تبدیلت کردم.... اَه لعنت به من...تم این بفهمه نیلو گرگینه شده... وای باز معلوم نیس چه نقشه های شومی د2 بروز پیدا میکنه که طرف درد داشته باشه... مطمئنم آزمایشات درد داره... لعنت بهت ارشان... ***** ... آیناز... قسمت دهم... با اخم به صفحه ی برگه رو به روم نگاه کردم... نیم ساعته نشستم که یادم بیاد اون سری که از اون پسره فهمیدم خونه پارا کجاست و یادم بیاد ولی هیچ... یادم نمیاد که نمیاد. لعنتی.... حالا به جا فرضیه هام یه ساختمون درب و داغون کشیدم... بمیری آیناز الهی... صدا در اومد... برگشتم. پدرام بود... با دوتا بسته پیتزا.. ـ آخ جوووونم. نگاه تاسف باری بهم کرد و رفت سمت آشپزخونه.: ـ پاشو بیا.. ایش اخمالوی غد... این چرا جدیدا این طوری شده؟ رفتم تو آشپزخونه و غذام و بی حرف خوردم.. نمیدونم چرا حس بدی داشتم... یهو گفتم: ـ بیا امروز بریم پیش بابات. با تعجب نگاهمختم هعی روزگار... برگشتم... درست عقب ایستاده بود... حیلی ترسناک بود قیافش.. موهتی پر پشت سفید بود دونه ای موی مشکی.. صورتی لاغر و سفید ولی پر چروک.. عصایی دستش بود.. خیلی با غرور و تحکم ایستاده بود. با صدا پدرام به خودم اومدم: _ اومدم بهت سری بزنم... دکی این پدرام که بدتره... اصلا کانون گرمای
دوستانمان وساطت کردند
گفتم بخشیدمش
اما نگفتم به یکی دیگه …
ا _ پدرام اروم باش تو خیلی داغی. داد زدم： _ داغیم به خاطر اینه که یه عمر از کسی که فکر میکردم داییمه و بهترین دوست و همدمه بالشت تنفسی زانکو دروغ شنیدم... داغیم به خاطر عصبی بودن از دست یه بازیگره...هه افرین تو واقعا عالی بازی کر ساعت : 15:56 12 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , nazanin**a , rahha , sara.HB , setareh06 , TaraStar , آنا تکـ 1393,07,22, ساعت : 20:30 Top | #134 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,977 تشکر شده 3,924 در 561 پست حالت من دی. یهو یه چ زیزی اومد تو ذهنم： _ ولی جلو یه چیز نتونستی خوب.نقش بازی کنی اونم صدای جیغ نیلو که برات ازا.... یهو صدا خشک بالشت تنفسی زانکو ارمیلا یا بختر بگم مامانم اومد： _ ارش هیچ تقصیری نداره پدرام من به اون گفته بودم از تو مخفی کنه. نفس عمیق و لرزونی کشیدم.... ارش و پرت کردم رو صندلی که بود... به سمت در رفتم... دیگه بیش از حد داغ شده بودم... جوری که فرود اومدن قطره های عرق رو روی مهره کمرم به خوبی حس می کردم. *aren* , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahطور که موهام و از تو صورتم میزدم بالا به فرد مجهول که ایناز بود نگاه کردم. خدا رو شکر شلوارم و در نیاوردم وگرنه بی ابرو و اب زیر میشدم. صداش در حالی که به گل برگ های رو اب زل زده بود بلند شد： _ من میدونستم. با بهت و تعجب و کمی خشم نگاهش کردم که سنگینی نگاهم و احساس کرد و نگاهش و به چشمام دوخت... لبخند شیطونی بالشت تنفسی زانکو که اکثر اوقات میزد و زد و ادامه داد： _ ولی خو هیچی در باره ارمیلا و چی کاره بودنش ن دلم هوای ازاد میخواست ... دلم جیغ کشیدن میخواست(آخه من خر از بچگی عادت دارم وقتی دلم گرفته جیغ بکشم به لطف پدرمم خونمون اکثر اوقات خالی بود ) بعد از این که کمی آروم شدم بی درنگ بلند شدم و بدون نگاهی به خودم تو ایینه سویچ سانتافه نیلو رو برداشتم... یاد بار اولی افتادم که این ماشین و دیدم اون جا داغون بود کلی خش روش بود یکی از ایینه هاشم افتاده بود... اه کشیدم. اون موقع بعدش نیلوفر و بعدش دیدم. همون موقع که بردیمش بیمارستان. با شونه های افتاده از اتاق زدم بیرون .. تا رسیدن به ماشین گل زده چند نفری صدام کردن که اهمیت ندادم ولی پریا(دختر عمم) ول نکرد و تا دم در دنبالم اومد _ پدرام داداشی بالشت تنفسی زانکو اخه کجا داری میری؟ چشم از گلای روی ماشین گرفتم و بهش نگاه کردم... در ماشین که نیمه باز بود و بستم رفتم جلوش... شانه هاشو تو دستام گرفتم و به چشمای درشتش که ارایش خیلی زیبایی روش بود نگاه کردم： _پری جان نیاز به تنهایی دارم... بغض کرد： _اخه کجا داری میری؟ به زور لبخند زدم و بی توجه به سوالش گفتم： _ میشه عمه رو دس به سر کنی؟ با سرعت سرش و به نشونه تایید تکون داد. اخرین نگاه و به چشمای پر اشکش انداختم و رفتم تو ماشین نشستم و با سرعت شروع کردم به روندن. نمیدونستم کجا ولی با سرعت میروندم... انقدر روندم که باز چشمام پر اشک شد.. انگار غیب شدن نیلو یه تلنگر بود که من بفهمم چقدر بد بختم و بی چارم.چقدر درد تو زندگیم کشیدم... چقدر کمبود محبت بالشت تنفسی زانکو داشتم. اشکام ریخت ... مشت محکمی زدم روی فرمون ... _ خدایا چرا؟چرا من انقدر باید بد بخت باشم؟ کم نیست ۲۵سال که خودم و زدم به بی خیالی؟ مادرم و گرفتی گفتم خودت صلاح و میدونستی... کاری کردی پدرم ازم متنفر بشه گفتم جهنم مادر که نداشتم پدرم روش... تو زندگی عادیم کم بد شانسی کوچیک و بزرگ نداشتم. سرم درد می کرد و چشمام درد می کرد و می سوخت.. انقدر رت همون جایی ایستاده بودم که سپهر اون زمان ایستاده بود.. از دوباره بغض کردم چون یاد گریه های نیلو افتادم... یاد این که اون چطور تو اون مرداب فرو رفت... یهو شروع کردم به جیغ زدن.. تا توان داشتم جیغ زدم و از خدام گله کردم.. خیلی بده... خیلی بده که دل خودت به حال خودت و سرنوشتت بسوزه.. دیگه زانوهام تحمل.وزنم و نداشت بالشت طبی زانکو .. افتادم رو زانوهام.. تیر بدی کشید ولی اهمیت ندادم. و به گلم ادامه دادم： _ خدایا چرا من؟ چرا از بین این همه ادم من باید اتش افراز می بودم؟چرا منی که تمام اجدادم انسانن باید یه موجود ماورایی باشم؟ احساس بدی داشتم... به این که من اتش افرازم... به خودم و انسانیتم شک داشتم.. در کمال تاسف به مادرم شک داشتم... من خر انقدر خودم و زده بودم به بی خیالی که تو این ۲۵سال سنم مطمنم فقط پنج سالش و از مامانم یاد کردم.. من خیلی بی معرفتم.. من چون از اول مادرم نبوده اصلا عادت به داشتنش نداشتم که نداشتنش بخواد برام سخت باشه. _ تو باید به خودت حق بدی... حق داری که به مادرت فکر نکنی. بدون این که برگردم و بهش نگاه کنم گفتم： _ هیچ حقی نداشتم. من یه... پرید وسط بالشت تنفسی زانکو حرفم و با صدای آرومی گفت： _ بی خیالش.. الان بهتره بیای خونه.. استاد باهات کار مهمی داره... چند نفرم هستن که مشتاق دیدارتن. با تعجب بلند شدم و برگشتم.. خیلی بهش مشکوک شده بودم واسه همین چشمام و ریز کردم و بهش زل زدم که یه ور لبش به نشونه لبخند رفت بالا： _ من رفتم. _ هوی... کجا؟ بهش که تو هوا معلق بود نگاه کردم ولی اون بدون نیم نگاهی رفت... تو این چند ماه هممون یاد گرفته بودیم قدرت ویژمون و چه طور کنترل کنیم ولی مال من مشکل داشت هنوز وقتی عصبی میشم نمیتونم خودم و کنترل کنم.. یه نمونش همین امروز که به شدت دمای بدنم رفت بالا.... رفتم پایین و سمت ماشین.. احساس می کردم گلوم درد میکنه. اوووف منم چه گورخریم از اون موقع دارم یه بند جیغ میکشم مث ای کاش … دخترا بد می گم احساس درد دارم.. سروار ماشین شدم و بازم با بالا ترین سرعت ممکن روندم. جوری که به یه ربع نرسیده بود که رسیدم. رفتم تو... همه بودن به جز اقوام من... رفتک جلو و با آرش(ارش چرا واستاده و نرفته؟؟) اقا احسان دست دادم حوصله بقیه رو هم ندارم پس بی خیال دست نمیدم ولی تو این جمع سه نفر بودن که نمیشناختمشون... یه پسر و یه خانوم و یه دختر.. جلل خالق چشمای این زنه چقدر اشناست انگار یه جا دیدم ولی کجا؟ خواستم یکم فکر کنم که یهو زن پرید به سلامتی نپرید این زیادی شلوغش کرده_ و بغلم کرد.. با بهت بهش که بغلم کرده بود و های های می دونستم. یه ابروم و دادم بالا و پرسیدم： وندم که خودم و یه جای اشنا دیدم. بعد کمی دقت فهمیدم همون جاییم که سپهر من و ارش و اورده بود که راجب قدرتشون بهمون بگه... گفتن که نگفت ولی به بدترین شکل ممکن نشون داد.. واقعا اون جا قلبم داشت تو حلقم میزد. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض به خاطر همین کارشون بود که من تصمیم به انتقام گرفتم... انتقام از سپهر چون خیلی بد بهمون گفت وگرنه من اصلا با نیلو و ایناز کار نداشتم... من فقط یه جا شانسم گرفت اونم این جاست که نیلو خیلی مهربون و بخشندس و خیلی راحت من و بخشید که ازش پنهون کردم... ولی خودم هنوز خودم و نبخشیدم و عذاب وجدان خیلی بدی دارم که از نیلوفر که عشقم بود پنهون کردم که آتش افرازم... به پایین نگاه کردم... درس _ چرا؟چطور؟ مث من یه ابروش و داد بالا و گفت： _ چون ایشون وری وری ماهر تشریف دارن و کاری کردن که توی حافظه ارش و هامون و استاد جایی کردم نیست؟چرا؟کجاست؟کی بردتش؟ استخر رفتم.. بدون در آوردن شلوارم به خاطر فرد مجهول پشتم پریدم تو اب... تنها چیزی که میتونستی من جهنمی رو اروم کنه.. بعد از چند دقیقه زیر اب موندن رفتم اون سمت استخر و اومدم بیرون و همون بخش بالشت طبی زانکو دوم： آتش افراز گمشده(خانواده پیچیده ما) B , seda-a , setareh06 , TaraStar , عاطفه دلنواز 1393,07,21, ساعت : 23:21 Top | #133 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,977 تشکر شده 3,924 در 561 پست حالت من Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض گریه می کرد نگاه کردم.. یهو به خودم اومدم و با انزجال شونه هاش و گرفتم و از بغلم بیرونش____________میدونی چرا حالتم سپاسگذاره؟؟؟؟چون واقعا سپاسگذار افرادیم که از سادگیم استفاده کردن و ازش به عنوان یه اسلحه برای نابودیم استفاده کردن...اغا بس ...... به اندازه بالشت طبی زانکو کافی از سادگیم کردم و با اخم نگاهش کردم. صدا پر از سرزنش استاد اومد： _ آرمیلا میذاشتی حد اقل یه توضیح بدم. زنه که فهمیده بودم اسمش ارمیلاست همون طور که تو چشمای من اخمو زل زده بود گفت： _ آمی تو مث من نیستی که یه عمر جیگر گوشت ازت جدا باشه. ابروهای تو هم گره خوردم پرید بالا و با تعجب نگاهش کردم.. ولی اون باز اشکاش ریخت.. اه این دیگه کیه و چشه؟ برگشتم و اول به استاد بعدم به هامون و ارش که سراشون پایین بود نگاه کردم.. از تعجب شاخ در آوردم هامون؟ ارش؟ .با گیجی به استاد نگاه کردم که زد به شونه ارش و گفت： _ ارش پاشو ارمیلا رو بگیر. چشمام گرد تر شد... نمیدونم چرا ولی با شنیدن لحن صمیمی استاد یاد اون سری افتادم که ارش به استاد گفت امی بالشت طبی زانکو ... ارمیلام گفت امی.. متانم گفت امی... خدایا دارم گیج میشم. ارش اومد و شانه های امیلا رو گرفت و نشوندش رو مبل. رو به دختره گفت： _ آرام جان پاشو یه لیوان اب بیار. به دختره نگاه کردم.. اون سر به زیر رفت تو آشپزخونه.. نفس عمیقی کشیدم و گفتم： _ این جا چه خبره؟ امیتیس گفت： _ پدرام میشه بشینی؟ پوزخندی زدم و نشستم： _خوب؟ امیتس داشت من من میکرد که گفتم： _ بی مقدمه برو سر اصل مطلب. نفس عمیقی کشید انگار خیلی کلافس： _ اممم. تو تا حالا سر قبر مادرت رفتی؟ با تعجب نگاهش کردم... واسم جای سواله که چرا من امروز من انقدر باید با مادرم درگیرم... مثی که خودم کم بودم استادم اضاف شد. وای خدایا حالا چی بگم؟ به همه نگاه کردم .. همه به بالشت طبی زانکو من زل زده بودن... ای تف تو ذاتتون من بد بخت الان که بدتر هول میشم. ارنجام و گذاشتم رو زانوهام و با دستام صورتم و پوشوندم و گ خیلی اروم زمزمه کردم： _نچ. حس می کردم هیچ کس نفس نمیکشه.. سرم و بلند کردم که ایناز و دیدم.. مثی که الان اومده چون از اون موقع نبود. لبخندی زد که دلگرم شدم..جوابش و خیلی مسخره دادم و امیتیس نگاه کردم... ادامه داد： _ مادرت .... مادرت نمرده. یه ابروم و دادم بالا و گرنم و کج کردم... یهو اخم کردم و به ارمیلا نگاه کردم که با چشمای اشکیش که من زل زده بود.. باز به امیتیس نگاه کردم. نگاهم در چرخش بود.... ارمیلا... امیتیس... ارمیلا... امیتیس... ارمیلا... امیتیس... و در اخر رو همه... باز یهو حالتم عوض شدم و زدم همون طور که میرفتم سمت در صدای بالشت طبی زانکو قدم هایی رو پشت سرم شنیدم ولی اهمیت ندادم و به راهم و همین طور به باز کردن دکمه های پیراهنم ادامه دادم. رسیدم تو حیاط... دیگه خبری از زیبایی چند ساعت قبل نبود.. هوا شرجی حالم و بد می کرد واسه همین سرعت قدم هام و بیشتر کردم و به سمت بودن پخش زمین شده بود.... اکثر دسته گلا پر پر و مچاله افتاده بود تو باغ.... خدمتکارا با شونه های افتاده داشتن صندلی هارو جا به جا میکردن و آرشان حمیدی که خودش، خودش و دعوت کرده بود هم ماتم زده رو یه صندلی زیر درخت نشسته بود... هه... بازم بغض کردم. یادم اومد که این آدم پست فطرت از نیلو متنفره. یادم اومد که چطور بدون هیچ احساسی می خواست جون دخترش و به خطر بندازه و بازم اون و پیوند بزنه. چهره نیلو تو اون لباس عروسی و با اون بالشت طبی زانکو آرایش زیبا اومد تو ذهنم.. اه بازم که این اشکای بیکارم ری قسمت اول.... پدرام.... با بهت به جای خالی نیلو نگاه کردم.... الان دقیقا چی شد؟این صدای همهمه برای چیه؟سپهر کو؟ هر لحظه دیدم تار تر میشد درد گلوم بیشتر و صدای همهمه ضعیف تر میشد اما با کشیده شدن دستم توسط آرش به خودم اومدم و صدای همهمه مث جیغ تو گوشم پیچید： _ پدرام خوبی؟ خوبم؟این چه سوالی بود الان که نیلو رفته من چه جوری خوب باشم؟ وای خدایا ینی چی؟ چرا هنوز گیجم؟ خدایا دارم دیوانه می شم. آرش دستم و یه تکون محکم داد که با پرخاش و چشمای خیس نگاهش کردم. _ هوی پدرام کوشی؟ _گمشو آرش. قبل این که اشکام بریزه این جمله رو به سختی گفتم و به سرعت به طرف اتاقی که قبلا مال نیلو بالشت تنفسی زانکو بود و از امروز قرار بود مال هر دومون بشه پناه آوردم. ری که دیگه هیچ شباهتی به خودم ندارم...اره این من نیستم... من اون کسیم که شماها درستش کردین... 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , 021vesta , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , n با ورودم به اتاق سرم و بالا گرفتم تا اشکام که تو چشمام جمع شده بود نریزه ... سرم و آوردم پایین که با کل دیزاین جدید اتاق و همچنین تختمون که پر بود از برگ گل های مختلف بود رو به رو شدم... _ خدایا چی؟ الان نیلوفر تنها دختری که بهش علاقه پیدanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,977 تشکر شده 3,924 در 561 پست بالشت تنفسی زانکو حالت من Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض بلند شدم.... رفتم سمت پنجره و به بیرون نگاه کردم... مکانی که تا چند دقیقه پیش منبع شادی بود و آدماش سر از پا نمی شناختن حالا تبدیل شده بود به یه مکان بی روح و شلوغ.... تمام صندلی ها به خاطر این که نوچه های پارا از میونشون رد شده همون طور که تکیم به در بور لیز خوردم پایین... سرم و رو زانوهام گذاشتمو زانو هام و بغل کردم ... دیگه نتونستم تحمل کنم و همه اشکام و روونه کردم.. اشک ریختم...... زار زدم.... هق هق کردم..... به این زندگی گند و این شانس گندیده.... آخه من چه گناهی کردم که باید یه همچین سرنوست تلخی داشته باشم؟ اون از اول که مادرم و گرفتی.... اون از دومیش که پدرم و سنگ کردی... بقیشم که بماند از بس زیاده بالشت تنفسی زانکو یادم نمیاد... ولی.... ولی این آخری خیلی بد و غیر قابل تحملم بود... وای خدایا غیب شدن عشق ادم تو روز عروسیمون واقعا تلخه... حتی بیش تر از اونی که به نظر میاد. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت ساعت : 15:52 این دنیا ارزش دوست داشتن کسی رو نداره.این و به خوبی درک کردم.... اونم نه یک بار بلکه چندیدن بار...______استفاده کردین و به اندازه کافی نابود شدم.. جوazanin**a , sara.HB , setareh06 , TaraStar , آنا تکـ , سورنا۲۰۰۰ , عاطفه دلنواز 1393,07,21, ساعت : 16:03 Top | #132 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای S dis.nzh , nazanin**a , rahha , sara.Hختن رو گونه هام... بازم که من گریم به هق هق تبدیل شد... خسته و خجالت زده از ضعفم بالشت تنفسی زانکو خودم و انداختم رو تخت و مث بچه ها سرم و تو بالش غایم کردم و اشک ریختم.اما بازم آروم نشدم احساس خفگی میکردم و دمای بدنم هر دیقه داشت بیشتر میشد ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت ساعت : 15:55 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . یر خنده： _شوخی باحالی بود... وای خدایا مردم از خنده. همون طور می خندیدم که یهو خندم قطع شد .... اب دهنم و با استرس قورت دادم... دمای بدنم باز داشت زیاد میشد. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,08,05 در ساعت ساعت : 16:03 12 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , nazanin**a , rahha , sara.HB , seda-a , setareh06 , TaraStar 1393,07,26, انگار ھمیشه حرف ”ر” اضافه است ساعت : 22:51 Top | #135 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.50 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,977 تشکر شده 3,924 در 561 پست حالت من Sepasgozar اندازه فونت پیش فرض این و به خوبی حس میکردم.... استرس تو تک تک گلبول های خونم حس میکردم. در یهلحظه موندم باید چی کار کنم.... ناراحت باشم.... خوشحال باشم... گیج باشم...سردرگون باشم؟ ولی من تو اون لحظه داشتم پازل به هم ریخته ی ذهنم و درست میکردم... امیتیس .... ارمیلا.... ارشان...ناخدا گاه اسم ارشم دنباله این اسم ها اومد. سرم و بلند کردم و به ارش نگاه کردم... این ارشه؟ بالشت طبی زانکو بایکم دقت فهمیدم هامونه....چییییی؟ هامون؟ این چرا با قیافه خودشه؟ سرم و تو هال گردوندم که ارش دیدم اخم کرده بود و به میز جلوش خیره بود. در یه حرکت جو گیرانانه بلند شدم و یغه ارش و گرفتم.. محکم خورد به میز و چای داغ ریخت رو پام ولی داغی اون کجا داغی خودم کجا؟داشتم اتیش می گرفتم از این همه مجهولی که تو زندگیم بود. رو به ارش با صدای بلندی گفتم： _ تو..... توی نامرد... تو یه... زورم میومد... زورم میومد بگم اون یه نیمه جنه.... اون یه نامرد بود. ارش دستاش و گذا شت رو دستام و خواست حرف بزنه که با چهره در هم دستاش و برداشت و گفت： که مخصوص خودشه تاریک و سیاه بشه.
چه پر جرأت میشود در برابرت
کسی که میفهمد از ته دل دوستش داری …
پایه عکاسی مونوپاد فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض .DNAـ ـ مال کیه؟ ـ سواد داری؟ مال تو. اخم کردم: ـ این جا چی کار میکنه؟ پارا: پرو نشو دیگه و یه سره سئوال نکن... اومد باهات حرف بزنم. ـ من با تو ندارم. پارا: منم با تو ندارم ولی میخوام بهت هشدار بدم... درباره معشوقت. اخم کردم و آروم گفتم: ـ کی؟ لبخندی زد: ـ پدرام.... ـ درباره اون چی میخوای بگی؟ بی توجه به سئوالم گفت: ـ شما آتش افراز و پیدا نکردین نه؟ ـ نه. لبخندش پر رنگ تر شد: ـ می دونستین اون خودش و از شما غایم کرد؟ هارو خوب کنم. خیلی حال پایه عکاسی مونوپاد به هم زنه.. اون قدرت ویژه نیلو.... دوست دارن ولی نتونی این و بهشون ثلبت کنی و اون ها بازم تو جاهلیتشون بمونن..... در عجبم چرا من؟؟؟ چرا من باید بهشون ثابت کنم که هم و دوست دارن؟؟؟ چرا تا به این یکی میگم طرفت خودکشی کرد قلبش میاد تو دهنش و به اون یکی میگی دوست داره میخواد من و قانع کنه که نع نداره؟؟؟ در صورتی که من تو همون لحظه و همون ثانیه از اون یکی میپرسم دوسش داری؟؟؟ میگه خیلی.. دیگه خسته شدم خودم و به اب و اتیش زدم ولی نفهمیدن... به خدا دیگه نا ندارم.... الانم دیگمم اینه که میتونم دمای بدن رو زیاد کنم.خیلی چرتِ... من به خاطر این کهکه هر دو تو فاز خودکشین.... دیگه دارم به زنده بودنشون شک میکنم.....امید وارم سر عقل بیان و از اون فاز خودکشی لعنتی که داره عذابم میده بیان بیرون.... 13 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , ستاره نادیان , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:58 Top | #122 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت عنصرم از همه قوی تره قدرتم از همه بی خود تر.. نیلو که عنصرش از همه ضعیف تره قدرتش از همه بهتره... خون افرازی... پایه مونوپاد به نظر جالب میاد. یه چایی گذاشتم و رفتم تو حال و نشستم جلو تی وی... یهو یکی کنارم ظاهر شد.. طرف مثی که خیلی بی خیال بود چون کنارم نسشت و گفت: ـ سلام. چشمام گرد بود... آب دهنم و قورت دادم: ـ تو کی هستی؟ برگشت و با لبخند نگام کرد.. خیلی شیک بود همه موهاش سفید بود یه کت شلوار دود رنگ هم تنش بود.چشماشم بنفش بود.. رگه های چشماشم آبی تیره بود: 16 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRraStar , آنا تکـ , بانوی دریاها , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 21:03 Top | #128 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل پایه عکاسی مونوپاد سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض ـ زمان ما برای بزرگتر فعل جمع به کار میبردنا پدرام خان... چشمام گرد تر شد: ـ من و از کجا میشناسی؟ ـ من از بدو تولدت میشناسمت. با گیجی نگاهش کردم... حالت چشم , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , nilofar2248 , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , آنا تکـ , بانوی دریاها , س چشمام گرد شد: ـ اون می دونه آتش افرازِ؟ ـ آره... آمیتیس هم میدونه... و اما داره بهش آموزش میده. ـ چرا تایتان به ما نگفت؟ پوزخند زد: ـ اگه قرار بود بگه از اول می گفت کیه دیگه.. ـ اون یارو مارو میشناسه؟ خندید: ـ آره چه جورم. مشکوک پرسیدم: ـ ما هم پایه عکاسی مونوپاد اون و میشناسیم؟ لبخندش محو شد: ت بیاره زندت نمیذاره.. چشمکی زدم و خواستم جواب بدم که صدای کف زدن اومد: سپهر: آفرین بر تو نیلو که خیلی راحت تونستی کارم و پیش بینی کنی. به اکراه دستم و برداشتم و برگشتم سمتش: ـ سلام.خوبی.؟!؟!؟؟! به هر دومون اشاره کرد و گفت: ـ مثی که تو بهتری!! ـ شک داشتی؟ ـ آره... ـ دیگه نداشته باش... سپهر اومد جلو گارد گرفت پایه عکاسی مونوپاد که بزندتم ولی من سریع رفتم عقب: ـ بی خیال سپهر من عصبی بش دما بدنم میره بالا هنوزم یاد نگرفتم که چه جوری کنترلش کنم. مطمئن باش ه این دعوا به ضرر هر دومون میشه. 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , farshte , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , آنا تکـ , بانوی دریاها , پرنیا بابایی 1393,07,18, ساعت : 21:09 Top | #129 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز ـ چرا یه راست نمی پرسی کیه؟ جدی گفتم: ـ می گی؟ ـ البته. با صدا لرزون پرسیدم: ـ اون کیه؟ لبخند خبیثی شد: ـ معشوقت. داد زدم: ـ چــــی؟ پدرام؟ بعد از این که با اونا از تو اتاق غیب شدم تو یه اتاق دیگه ظاهر شدیم. با گیجی به اطراف نگاه کردم که صدای خودم و شنیدم. ـ« سلام... نیلوفر.» پارا اومد و جلوم ایستاد... رد چنگال های پدرام روی صورتش مونده بود... نوچه هاش هنوز دستام و ول نکرده بود واسه همین به اونا اشاره کرد.. اونام دستام و ول کردن و غیب شدن! ـ با من چی کار داری؟ رفت و پشت یه میزِ پز از غذا نشست...وای غذا... پارا: می خوایم یه کپ دوستانه بزنیم! پوزخندی زدم: ـ هه دوستانِ... من و تو چیمون شبیه پایه عکاسی مونوپاد به دوستِ که میگی کپ دوستانِ.؟!؟!؟ اخمی کرد و گفت: ـ تو یادت نمیاد... ولی من و تو دوستای خیلی خوبی برای هم بودیم. با پرخاش گفتم: ـ آره یادم نیس ولی تو که یادتِ باید بهت بگم که من از اون روز که فهمیدم دوست تو بودم هزاران بار دعا کردم که ای کاش به جا دوست باهات دشمن می بودم... اون وخ تو به این تبدیل نمیشدی. به بدن سوختش اشاره کردم که صدایی اومد که از ته دل از متنفرم: ـ« دوستی شما ربطی به فضولی تو نداره.» بهش نگاه کردم... گفتن کلمه پدر براش زیادیه. ـ تو این جا چی کار میکنی؟ اصلا با ما چی کار دارین؟ رفت و کنار پارا نشست: آرشان: با دوستات هیچ ولی با تو... بی خیال اینا... بهترِ بیای و غذا بخوری چون به انرژی نیاز پیدا میکنی. داد زدم: ـ با من پایه عکاسی مونوپاد چی کار دارین؟ یهو یکی موهام و از پشت کشید بعد هلم داد جلو که افتادم جلو میزشون: پارا: فضولی نکن... الانم بهترِ بیای غذا بخوری. سرم پایین بود و موهام ریخته بود دورم... اتاق تو سکوت فرو رفت... بلند شدم.. نبودن. هیچ علاقه ای به خوردن نداشتم... اول یکم اتاق و گشتم.. فقط یه کمد و همون میز با یه تخت توش بود.. یه جا هم به جا دیوار پرده بود... با ترس و کنجکاری رفتم طرفش و زدمش کنار...مث آزمایشگاه بود... دوتا تخت که چندین دستگاه که ازش سر در نمیاوردم اون جا بود.یه میز هم بود... رفتم طرفش... یک دفتر بود... برش داشتم و ورقش زدم... نیلوفر...پاراتیس... ـ اسم من این جا چی کار میکنه؟ مث یه نوع دی اِن ای بود... گروه خونی و کلی چیزای دیگه هم بود...چه جالب.. نمیدونستم جن ها خون دارن.. پایه عکاسی مونوپاد اصلا دارن؟...اوووف... اینا دیگه چیه؟؟ این جا چی کار میکنه؟ ـ« تو این جا چی کار میکنی؟» جیغ کشیدم و دفتر از تو دستم افتاد.. برگشتم طرف پارا که خشمگین بهم نگاه میکرد. به دفتر اشاره کردم: ـ این چیه؟ پوزخندی زد: خیلی سخته بین دو نفر باشی که دیوانه وار همه رو*** 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , آنا تکـ , ستاره نادیان , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:59 Top | #123 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم پایه عکاسی مونوپاد نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض قسمت بیست و ششم...پدرام... مشتی تو دهن پسر رو به روییم زدم.... افتاد... رفتم طرفش و بلندش کردم... فکر کنم دست یار پارا باشه چون از اول این بود که همش دستور میداد: ـ پارا و نیلوفر کجان؟ دستم و گذاشتم پشت گردنش و مجبورش کردم زانو بزنه... با پوزخند جواب داد: ـ الان باید جواب بدم؟ تو دستم آتیش درست کردم و بردم تو چند میلی متری صورتش قرار دادم و با پوزخند مث خودش گفتم: ـ الان میخوای جواب ندی؟ با ترس گفت: ـ تو کی هستی؟ ـ فضولی؟ سپهر و آیناز هم اومدن... سپهر تا رسید یه لگد زد تو شکم پسره که خم شد: اش خمار بود... یه جورایی آشنا میزد.. پایه عکاسی مونوپاد پیرمرده بی توجه به تعجب من شروع کر به بیوگرافی دادن: ـ من آرسامینم... البته آرسام صدام میکنن... من یه انسانم.... یه نیمه جن... و یه جن... من بیشتر از این نمیتونم توضیح بدم فقط یه چیزی.. به من که با دهان باز نگاه میکرد نگاه کرد و لبخندی زد و گفت: ـ بچه های افسانه ای من در آینه به کمکت نیاز دارن پدرام تنهاشون نذار... بعد این حرفم غیب شد و من رفتم تو فکر و با صدای سوت کتری به خودم اومدم. بی خیال چایی شدم و زدم بیرون و رفتم خونه نیلو. نیلو: سلام پایه عکاسی مونوپاد چطوری؟ ـ خوب.. دستت چطوره؟ به دست گچ گرفتش نگاه کرد و گفت: ـ هی بد نی. دستم و انداختم دور شونش: ـ ایشالا زود خوب میشی.. رفتیم تو که نیلو نگران گفت: ـ پدرام.. ـ جون؟؟ لبخند پر استرسی زد و گفت: ـ سپهرم هست.. به استرسش خندیدم و گفتم: ـ خو که چی؟ اخمی کرد و آروم زد به شکمم: ـ دیوونه اون گیر 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض پایه عکاسی مونوپاد مثی که بی خیال شد و از کنارم رد شد و رفت.. ولی یهو زد به پا که نزدیک بود بیوفتم ولی به کمک نیلو نیوفتادم. رفتیم نشستیم... بعد چند دقیقه هم آیناز اومد. همون طور نشسته بودیم و حرفای متفرقه میزدیم که یهو سپهر رو به من گفت: ـ هستی عروسی هامون و با هم بگیرم؟ چشمام گرد شد و گفتم: ـ چــی؟ با تعجب نگاهش کردم بعدم به نیلو... فکر کنم نیلو از تردید و تعجبم دلخور شد ولی خوب... من تا حالا به عروسی فکر نکرده بودم... وای من ازدواج کنم؟ بابا چی میگه؟ عمه پری چی؟؟ وای ینی من انقدر نیلو رو دوست دارم که بخوام شریک زندگیم کنمش؟ خودم سریع جواب دادم: البته.. رو به سپهر گفتم: ـ من در این باره تصمیم نمی گیرم... این تصمیم گیری رو میذارم به عهده خود نیلو. به نیلو که پایه عکاسی مونوپاد نگاه کردم دیدم لبخندی زده.. دستم و گذاشتم پشتش رو مبل و به اون دوتا نگاه کردم. آیناز ابرهاش و داد بالا و زد پس کله سپهر: ـ سپی یاد بگیر.. سپهر: ای درد بی درمون... سپی و درد... آخه دخترِ ی گستاخ ما هنوز نرفتیم خونه خودمون دستت روم بلند شد؟ آیناز یکی دیگه زد: ـ بحث و عوض نکن ببین چه خوشکل جواب داد بهت. سپهر چشم غره ای بهم رفت که نیشم گشاد تر شد... سپهر دستش و مشت کرد و جلو دهنش گرفت: ـ عه عه عه آیناز؟ خوبه این نظریه خودت بوده هاااا. آیناز کمی فکر کرد و گفت: ـ واقعا؟ سپهر با لحن مسخره ای گفت: ـ نه الکا"... گوسپند. آیناز با حرص الکی بلند شد و کوسن ها رو برداشت و افتاد به جون سپهر. ولی بازم سپهر کم نیاورد و تمام اسم حیوونارو گفت پایه عکاسی مونوپاد و آنی رو مستفیض کرد. این وسط من و نیلو خندیدم سپهر یه سره به آنی چشم غره میرفت... خلاصه اون شب قرار شد اواخر مرداد... درست روز تولد اصلی من جشن عروسیمون و با هم بگیرم. حالا میفهمم چرا اون روز هامون گفت 31 مرداد.... عنصر ماه مرداد آتشِ... حالا اینا رو بی خی.... اصلا باوردم نمیشه من قرار ازدواج کنم... 19 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh سپهر: زود باش بگو نیلو کجاست. پسره پوزخندی زد... سپهر یغش و گرفت و بلندش کرد و تو صورتش داد زد: سپهر: نشنیدم. پسره خندید: ـ هنوز کوچیکی سپهر خان که بخوای از سیا( مخفف سیامک) حرف بکشید. سپهر هیچی نگفت اما خاک های زیر پای سیا به صورت گل پایه عکاسی مونوپاد در اومد و اومد بالا و دور پاهاش و گرفت: سپهر: میگی... سیا ابرو بالا انداخت... یهو جیغ کشید و همین طور سپهر داد زد: ـ می گی یا نه؟؟؟؟! سیا همون طور که ناله میکرد زیر لب گفت: ـ گمشو بابا. سپهر آتیشی مشتی بهش زد... خاک های دوی پای سیا هر لحظه داشت تنگ تر و فشورده تر میشد... یهو آیناز گفت: ـ بریم سپهر بسه. خندم گرفت... قیافه سپهر دیدنی بود... آیناز میتونه حافظه بخونه اون وخ این واستاده آزارش میده تا بگه کجاست. خیلی سعی کردم نخندم ولی نشد... سپهر عصبی اومد طرفم و گفت: ـ به چی میخندی؟ در کمال پرویی جواب دادم: ـ چی نه کی... اونم به تو. سپهر اومد مشت بزنه که دستش و گرفتم... یگفتن یا خیلی چیز های دیگه ولی تا حالا نشده بود کسی همچین پایه عکاسی مونوپاد چیز مهمی رو ازم پنهون کنه... منم برا پدرام نامحرم بودم.. با گرفته شدن دستم، به کنارم که پارا نشسته بود نگاه کردم: پارا: گریه نکن... هیچ جنس مذکری ارزش گریه نداره... حتی داداشت. با به یاد آوردن نیما پوزخندی زدم و اشکام و پاک کردم.با لحن خشک و سردی ادامه داد: ـ میدونم زندس. دماغم و کشیدم بالا و با تعجب نگاهش کردم: ـ چی؟ ـ نخود چی... نیما زندس.. من از اون روزی فهمیدم که اومد پیش تو و اون دروغ هارو تحویلت داد. ـ بسه... دیگه نمیخوام چیزی در رابطه با خانوادم بشنوم. چیزی نگفت و بلند شد... باز با لحن خشکی گفت: ـ بهتره غذا بخوری تا بعد پیوند به هوش بیای. مث جت از جام پریدم: ـ چی؟ چه پیوندی؟ لبخند کجی زد: ـ برو غذات بخورد... اخم کردم: 13 کاربر از پست پایه عکاسی مونوپاد Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , بانوی دریاها , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 21:01 Top | #125 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض ـ نمیخوام... ـ باشه.. در کمتر از دوثانیه دور دستام فشار اومد... بهشون که نگاه کردم دیدم باز دو تا از نوچه های پارا گرفتنم... نگاهشونم کردم.. من و بردن سمت همون تخت ها.. صدا آرشان اومد: ـ خوب پایه عکاسی مونوپاد ... بهتره آزمایش و شروع کنیم... فقط قبلش میخوام یه چیزی بهت بگم نیلو.. تقلا کردم که ولم کنن ولی نکردم... پدرم اومد کنارم و گفت: ـ پدرام... شنیدم دوستش داری. ـ برو به درک... پوزخندی زد: اندازه فونت پیش فرض زدم زیر خنده: ـ امر دیگه ای....؟ پارا عصبی بهم نگاه کرد رفتم سمت بچه ها که هنوز درگیر بودن.. یهو یکی دستم و گرفت.. برگشتم که با یه پسر روبه رو شدم... پارا گفت: ـ سیامک زود باش بیا دستای من و باز کن. کاراته یاد داشتم ولی کم اونم به لطف ایناز واسه همین یه فن و رو سیامکه پیاده کردم که خیلی خوب جواب داده ..خوش حال و شاد و شنگول برگشت که دستم به طرز فجیعی پیچیده شد طوری که صدا شکسته شدنش و شنیدم... جیغ خیلی بلندی کشیدم که همه به جز پدرام پایه عکاسی مونوپاد گوشاشون و گرفتن... پدرام هم اومد سمت من و سیامک و با اون هیکلش بی هوش کرد.. افراز گمشدس؟ چرا بهمون نگفت؟ چرا به من نگفت؟ وای نه.... همون جا لیز خوردم و نشستم رو زمین... اشکام جاری شد... پدرام هم مث بقیه شد... بقیه یا دروغ م 1,966 مردونگی تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض من چیم؟!؟من برای کی مهم بودم؟؟؟ برای کی مفید؟ وای خدایا حالا که دقت میکنم میبینم من فقط یه موجود اضافیم تو زندگی اطرافیانم. چرا؟ خدایا چرا من نباید حداقل برای یه نفر مهم باشم؟ با ریختن اولین قطره اشک از چشمام به خودم اومد.. درسته من حتی برای یه نفرم مهم نیستم ولی برای خودم که مهمم.پس باید برای خودمم که شده زندگی کنم و زنده بمونم. متاسفم پارا ولی من به این بدن عادت کردم و بهش نیاز دارم. یهو یاد اون قدرتم افتادم که جن ها به صدای جیغم آلرژی دارن هه ینی همون حساسن... پس یه نفس عمیق کشیدم و خواستم شروع کنم به جیع کشیدن که ارشان گفت: ـ نیلوفر فکر جیغ زدن از سرت بیرون کن. شغل خوبی دارم وگرنه دهنت و چسب میزنم. با تنفر بهش نگاه کردم...موجود رو مخ... باید بگم متاسفانه خفه خون گرفتم. با یه سرنگ که توش یه محلول بد رنگ بود به سمتم اومد... به نفرت نگاهم ترس هم اضافه شد ناخداگاه داد زدم: ـ میخوای چی کار کنی؟ پوزخندی زد و جواب نداد.از دوباره داد زدم: ـ نــــه.... پدرااااام..... ناگهان صدای پا اومد... بعد صدای داد پدرام: ـ داری چی کار می کنی؟ پارا دستور داد: ـ همین الان بگیریدشون. نمی دیدمشون ولی صدای دعواشون میومد... آرشان اومد که سرنگ و تو بازوم فروکنه ولی در یه آن آتیش گرفت...نا خداگاه گفتم: ـ مرسی نشونه گیری. اما بعد فهمیدم آتیش بود... آتش... پدرام بودِ... پارا رو به بابام به پرخاش گفت: ـ داری به چی نگاه میکنی؟ گمشو برو از دوباره یکی دیگه بیار. بابا رفت بچه ها و گفت: ـ شرمنده ولی این چها تا خیلی قوین و من جونم و دوست دارم...خدافظ.. پارا داد زد: ـ آرشان بری زندت نمیذارم... آرشان... بابا رفت.. ینی فرار کرد... برای اولین بار ازش ممنون شدم.. چشمام و بستم و خاصتم حس کنم کجا آب پیدا میشه و در کمال تعجبم تو نزدیکی خودم آب و حس کردم... چشمام و باز کردم وبه رو میز نگاه کردم... پارچ آب.... آب های توش و بلند کردم و آوردم رو دستبند های فلزی که باهاس دستام و به تخت وصل کرده بودن. صدای پارا صی اومد: ـ نیلو داری چه غلطی میکنی؟ ـ به تو چه؟ عصبی شد... ولی من به کارم ادامه دادم.آب پاشیدم رو فلز و تبدیلش کردم به یخ.. انقدر منجمدش کردم که فلزِ شکست... خوش حال بلند شدم که پارا گفت: ـ بیا دستای من و باز کن. 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , آنا تکـ , بانوی دریاها , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 21:03 Top | #127 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 پدرام: نیلو.. نیلو خوبی عزیزم؟ ـ خفه شو!!! با تعجب نگاهم کرد که با نفرت نگاهش کردم: ـ ازت متنفرم پدرام تو هم مث بقیه خر فرضم کردی و بهم نگفتی... بغض کردم: ـ چرا پدرام؟ چرا نگفتی تو آتش افرازی؟ بدون پلک زدن اشکام سرازیر شد... با دیدن اشکام طاقت نیاورد و سرم و تو آغوشش گرفت و زمزمه کرد: ـ من و ببخش نیلو... من و ببخش عشقم اون فقط یه خریت بود. اشکام بیشتر شد... دستمم خیلبی درد میکرد.... ولی این که کنار پدرام بودم واسم خیلی خوب بود و همه چیز و فراموش کردم و دست سالمم و دور کمرش حلقه کردم... ******** قسمت بیست و هفتم( آخر ).... پدرام.... طبق معمول رو پایه عکاسی مونوپاد مبل دراز کشیده بودم... با خاطرات بدی که از اتاقم داشتم هیچ خوش نداشتم برم توش... احساس بدی داشتم تو اون اتاق. بلند شدم و رفتم تو آشپز خونه... رو میز ناهار خوری پر از چسب زخم بود.. فکر کنم کار بهرادِ...هه گفتم بهراد یادم باشه بهش سر بزنم شنیدم بهار نامزد کرده.. جلل خالق به حق چیزای ندیده و نشنیده.... چسب زخمارو جمع کردم.. یاد اون سری تو خونه نیلو افتادم. من قدرت ویژم اینه که میتونم با آب دهانم زخمورنا۲۰۰۰ , عاطفه دلنواز , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,21, ساعت : 00:09 Top | #130 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 پایه عکاسی مونوپاد تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض سلام..... متاسفانه نشد قسمت بعدی رو تو یه جلد دیگه بنویسم پس همین جا ادامه میدم... اول میخواستم بگم آغا لطفا یه کلیک کوچیک بکنید و تشکر و بزنید...من به شخصه فهمیدم بعضیا دارن می خونن ولی هیچ تشکری نمیزنن. راستی سن هاتونم وارد کنید.. یه خلاصه از بخش دوم میگن： آتش افراز گمشده... بخش دوم...خانواده پیچیده ما.... داستان از روز عروسی سپهر و آیناز و پدرام و نیلو شروع میشه.... بر طی اتفاقاتی سپهر و نیلو فر همون روز غیب میشن و عروسی به هم می خوره...... باز همون روز آرمیلا بالاخره میاد و پدرام بزرگ ترین راز زندگیش و که حتی خودشم خبر نداشته رو می فهمه. امید وارم خوشتون بیاد و من و پایه عکاسی مونوپاد همراهی کنید. اون راستی یه نکته من شاید خیلی با آرامش بنویسم و فکر کنید داستان چرته ولی خوب من جوری مینویسم که همون آرامش به یه هیجان باحال تبدیل میشه.... با تشکر از همراهیتون... سعی میکنم زود به زود پست بذارم.... خدافظ. ـ جو گیر نشو بذا ادامه بدم.. نمدونم میدونی یا نه... اون قرار بود برای من کار کنه. با گیجی نگاهش کردم ولی حرف پدرام اومد تو ذهنم که بهم گفته بود قرار بوده برای پدرم کار کنه. آرشان: من خواستم بازم رو آزمایشاتم کار کنم واسه همین به جن نیاز داشتم... من خودم قبلا شکارچی جن بودم ولی با گذر زمان دیگه اون کار و گذاشتم کنار... واسه گیر آوردن جن به یه جنگیر نیاز داشتم که فهمیدم پدرام امیری که تو دفترم کار میکنه جن گیره... باهاش قرار گذاشتم دفعه اولش که به لطف پایه عکاسی مونوپاد تو به گند کشیده شد... دفع دوم هم که قرار گذاشتم مخالف کرد.. با اخم بهش نگاه کردم که لبخند کجی زد: ـ زیاد تو فکر نرو... حالام دراز بکش... این و فقط گفتم محض اطلاع. نوچه هاش دستشون و گذاشت رو شونه هام و هلم داد جیغ کشیدم و کمک خواستم ولی زهی خیال باطل... تقلا کردم و خواستم مخالف کنم ولی نشد و من و به زور خوابوندن. دستامم بستن به کناره های تخت. به سمت چپم نگاه کردم که دیدم پارا هم دقیقا مث منِ: ـ این جا چه خبره؟ پارا لبخند شد و با ذوق فت: ـ به نظرت ده سال جن بودن برات بس نی؟ با گیجی نگاهش کردم که با همون لحن ادامه داد: ـ آرشان می خواد پیوندمون بزنه و تموم خوصویاتم و بهم برگردونه. نمدونستم باید چه حالتی داشته باشم... خوش حالی؟... ناراحتی؟ پایه عکاسی مونوپاد ... احساس نداشته باشم؟.... اما من هیچ کدوم از این احساسات و نداشتم.. تنها حسی که داشتم این بود که مخالف کنم چون من به این بدن عادت کردم... ولی... من دارم خودخواهی میکنم تمام این ها مال پاراست.. یهو همه چیز به ذهنم خطور کرد... تنفر پدرم ازم.... مردن مادرم.... دروغ های نیما.... مخفی کردن حقیقت ازم توسط پدرام... آزار های پارا.... نابود شدن خانواده سپهر و آنی به خاطر دشمنی پارا با من..... افسورده شدن سحر به خاطر خرابی خانوادش..... 12 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , بانوی دریاها , پرنیا بابایی میدونستم دمای بدنم خیلی بالاست و الان دست پایه عکاسی مونوپاد سپهر میسوزه...: ـ یادت نره عنصر من قوی تره. سپهر اخم کرد و دستش و از دستم کشید بیرون... روش قرمز بود.. معلوم بود تحمل کرده که جیغ نکشه. سپهر: بر پدرت صلوات... چرا داغی؟ 14 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , farshte , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , shahrzad1369 , TaraStar , آنا تکـ , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 21:00 Top | #124 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه پایه عکاسی مونوپاد فونت پیش فرض چشمکی زدم بهش: ـ تو دهات شما آتیش سرده؟ اومد باز مشت بزنه که آیناز گفت: ـ بسه... بیاید بریم.. آیناز دست سپهر و گرفت و دستش و گذاشت رو چشمای من... با ورودمون به جای دیگه جیغ نیلو رو شنیدم: ـ نــــه.... پدرااااااااااام. ***** نیلو.... اول نگاهش کردم بعد زدم زیر خنده: ـ بی خیال بابا پدرام انسانِ. جدی گفت: ـ نع نیس.. اون خودشم نمیدونه که چیه. نفس نفس میزدم ولی بازم پرسیدم: ـ تو میدونی؟ لبخندی زد و با سر گفت آره... خدایا... پدرام... کسی که من دوسش دارم همون آتش میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas
مثل بادبادک باش
با اینکه میدونه زندگیش به نخی بنده
بازم تو آسمون میرقصه و میخنده
همیشه بخند و نگران چیزی نباش
زیرا که نخ زندگیت دست خداست
. خدایا الان میفهمه. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,07,18 در ساعت ساعت : 20:56 1 قسمت بیست و سوم....سپهر.... **** 12 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z پایه عکاسی مونوپاد یه یه ربعی میشد که بیدار شده بودم اما حس این که از تخت بیام بیرون و نداشتم. در اتاق باز شد... آیناز اومد تو با دیدنم لبخندی زد و اومد کنارم نشست: ـ نمیخوای بلند بشی؟ ابرو انداختم بالا. فکر کردم الان شیطون میشه و جوابم و میده ولی آروم دستم و گرفت و فشار داد: ـ سپهر؟ نیم خیز شدم و با اخم طریفی گفتم: ـ جان؟ لبخند کجی زد: ـ مهمون داریم. ابروهام پرید بالا: ـ کیه؟ ـ پدرام و آرش. مث جت از رو تخت اومدم پایین یاد بحث دیشبم با نیلو و انی افتادم: «ـ هیچ دقت کردین پدرام جدیدا هیچ کاری برای پیدا کردن آتش افراز تلاش نمیکنه؟ نیلو با تردید نگاهم کرد: ـ منم متوجه شدم. رو به آیناز گفتم: ـ آنی تو تو این چند روز اخیر ذهن یا حافظش و نخوندی؟ سرش پایه عکاسی مونوپاد و انداخت پایین: ـ نه. عصبی پام و تکون دادم: ـ هیچ معلوم هس این یارو داره چه غلطی میکنه؟ الان یه ماه از این که گردنبند و حافظه نیلو پیدا شده میگذره اما اون هیچ کاری نکرده.» دیشب کار به جاهای باریکی کشید و نیلو گفت که اون شبی که من و آنی رفتیم خونه من چی شده. البته نگفت که پدرام و دوست داره و این و آنی از ت ذهنش کش رفت. آنی: سپهر لطفا شر درست نکن. لباسم و درست کردم و رفتم سمت در اما لحظه آخر برگشتم سمتش و چشمکی زدم: ـ باشه ولی فقط واس خاطر تو. اومد کنارم ایستاد دستم و انداختم دور گردنش اونم انداخت دور کمرم... رفتیم پایین..پدرام و آرش روی مبل نشسته بودن نیلو هم جلوشون بود... وای خدایا هنوز باورم نمیشه نیلو از پدرام خوشش میاد.رفتم و بدون پایه عکاسی مونوپاد سلام رو مبل نشستم و طلبکارانه به پدرام نگاه کردم... جلل خالق... نقره ای بود... درست رنگ چشمای نیلو... پدرام: من میگم چطوره از دوباره روح احظار کنیم. آیناز: علیک سلام... خوبیم مرسی شم چطورین؟ پدرام تک خنده ی مردونه ای کرد: ـ والا گفتم اگه این و نگم سپهر درسته قورتم میده. یه ابروم و دادم بالا: ـ حقم دارم!! ـ البته که نه... من تو این یه ماه داشتم رو این موضوع کار می کردم.... با فرزاد و هامون هم مشورت کردم و راه های مختلف احظار روح و یاد گرفتم. نیلو با ترس گ ترس به ما نگاه میکرد. بلند شدم.. رفانن. آیناز پوزخند زد... منم چند قدم عقب رفتم و دیوار تکیه زدم و سر خوردم: ـ این جا چه خبره؟ ایناز یه لگد به دیوار زد و گفت: ـ باید از این جا خارج شیم. با امید بلند پایه عکاسی مونوپاد شدم و دست پدرام و گرفتم که با تعجب نگاهم کرد... چشم غره ای بهش رفتم و به آیناز گفتم: ـ آنی دست نیلو رو بگیر و بیاید خونه پدرام. چشمام و بستم و سعی کردم از قدرتم استفاده کنم. ولی چشمام و که باز کردم پوزخند پدرام و دیدم. ـ چرا؟ دستش و از تو دستم کشید و رفت دیوار و لمس کرد: ـ فلز این دیوار ها خاصن. نیلو: ینی چی؟ ـ ینی این که این نوعی فلزِ که قدرت جن هارو میگیره. پنچر شدم به معنا واقعی.ولی یهو رو به آنی گفتم: ـ آنی سعی کن یه گرد باد درست کنی. خیلی راحت و سریع جلو خودش گرد باد درپدرام: این قدرت کنترل عناصرتون جدا از قدرت های جنیتونِ. ـ تو از کجا میدونی؟ پوزخندی زد... اه این داره میره رو مخما: ـ اولا خیر سرم جنگیرم و دوما که از زمانی که پایه عکاسی مونوپاد با شما آشنا شدم تحقیقات زیادی کردم. .i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , TaraStar , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:46 Top | #119 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض الان دو روز از این که این جا گیر افتادیم میگذره.. تو این دوروز هیچی نخوردیم مث سگ گشنمه و مث خر تشنه. حالا یه پشه هم نمیاد تو تا به ما بگه با ما چی کار داره. دیه واقعا صبرم داره تموم میشه... یه سره هم با پدرام دعوا دارم... آخه اون این جا چه غلطی پایه عکاسی مونوپاد میکنه؟ ینی اون الان به خاطر این که به ما کمک کرده اومده این جا؟ چرا آتش افراز نیومد؟ بهع من و باش انگار مهمونیه که میگم چرا نیومد. حالا بگذریم... من گشنمه... به خدا دارم نابود میشم منی که همش در حال خوردنم الان دو روزِ لب به هیچی نزدم...مـامـان... آیناز: وای خدایا دارم نابود میشم.. ـ گشنمه. نیلو: منم. پدرام: قوباغه شکمم بدجوری فعال شده. اول به هم نگاه کردیم بد زدیم زیر خنده... مث بچه ها داریم غر میزنیم. یه یک ساعت همین جوری گذشت یا جک گفتیم یا غر زدیم یا معما گفتیم... والا از بیکار بودن خوب بود. آیناز: معلم: "هر کی اول به سئوال من جواب بده میتونه بره خونه". مشهدیه سریع کیفش و از پنجره میندازه بیرون معلم میپرسه: " کی اون کیف و انداخت بیرون؟" مشهدیه جواب میده: پایه عکاسی مونوپاد " مو بودُم..خدافظ." خندیدم و گفتم: ـ خاک تو سرت خوبه خودت مشهدی هستیااا. آیناز: آره مو مشدیُم. خندیدم زدم پس کلش. یهو دو نفر تو اتاق ظاهر شدن. در کمتر از یه ثانیه هر چهار تامون بلند شدیم. اون دوتا رفتن سمت نیلو. سریع رفتم جلو با ن درگیر شدم نیلو و آینازم با یکی دیگشون.هر چی سعی کردم نشد و من و پرت کردن عقب و خوردم به دیوار.. دیدم پدرام هم در گیر شده اما این وسط اونا خیلی قوی بودن و بعد کلی درگیری با نیلو غیب شدن.. عصبی بلند شدم.. می لنگیدم.. از دماغ پدرامم خون میومد.کبودی رو سر آینازم شدید تر شده بود و از گوشه لبش و همون زخم قبلیش خون میومد. بلند بلند نمد: ـ سپهر. صداش میلرزید سرع برگشتم عقب که با چیزی که دیدم شاخ در آوردم. **** پایه عکاسی مونوپاد قسمت بیست و پنچم....پدرام... با ترس به سپهر نگاه میکردم که همش مشت و لگد میزد و جای هر مشت و لگدش روی دیوار میموند. نمیدونم چی شد ولی یه لحظه یاد حرف متانت افتادم که میگفت« تا چند وخ دیگه قدرت های دیگه ی بچه ها بروز میکنه.» وقتی ازش پرسیدم منظورت چیه گفت:« نیلو میتونه خون افرازی کنه... آیناز میتونه پرواز کنه و سپهر هم میتونه کانی هارو هم کنترل کنِ» نه.. نه... فلز یه نوع کانیِست کرد: فس میکشیدم... چشمام و بستم و شروع کردم به مشت و لگد زدن به در و دیوار... داد میزدم و بدون باز کردن چشمام همون طور مشت و لگد میزدم. از آخرم دستام و گذاشتم رو دیوار و بلند بلند نفس کشیدم. دستی رو کمرم نشست بعد صدا آیناز اویکیشوتم جلوش و یغش و گرفتم: ـ تو این جا پایه عکاسی مونوپاد چی کار میکنی؟ هاااا؟ مگه تو.... با خشم و قدرتی که اصلا ازش انتظار نمیرفت دستام و از رو یغش جدا کرد و اونم داد زد: ـ چرند نگو پدرام... خودت خوب میدونی من تمام اجدادم انس2 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , TaraStar , آنا تکـ , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:47 Top | #120 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض آیناز با حرص اومد پایه عکاسی مونوپاد طرفم: ـ پدرام.... بهش نگاه کردم: ـ تو.... دیگه ادامه نداد و با گیجی فت: ـ چطور ممکنه؟ وای خدایا من خر بگو که تو این چند وقت ذهنت و نخوندم نگو چه چیزا که نگذشته. ـ آیناز... ـ خفه. سپهر ایستاد.. رفت طرفش . با صدای لرزون گفت: ـ سپهر. سپهر با ترس برگشت طرفش.. با دیدن دیوار نابود شده با خشم بهم نگاه کرد. به دیوار تکیه زدم و همون طور لیز خودم پایین و حرف آمیتیس تو سرم پیچی:« قدرت های شما وقتی بروز پیدا میکنه که یا ترسیده باشین.. یا خشمگین.. یا عصبی..» سپهر عصبیه... سپهر خشمگینه... سپهر ترسیده... و حالا قدرتش بروز پیدا کرد وای خدایا نه.. هنوز که چیزی نگذشته بود.. من هنوز.... با صدا دادش بهش نگاه کردم: ـ تو کی هستی؟ سرم و به طرفین دلت را به هرکسی نسپار تکون دادم و با صدا لرزون گفتم: ـ هیچکی. داد زد: ـ چه جور هیچکی ای که من به این روز در آورده؟ به اطراف اشاره کرد... هچی نگفتم که یه قوطی فلزی از تو جیبش در آورد و خالی کرد رو زمین...خاک بود... اونارو با دستش بلند کرد و آورد بالا. چند ثانیه همین جوری نگه داشت.. کنجکاو شدم و بهش نگاه کردم که در یه لحظه همه رو به سمت من ریخت. منم اگه دستم و نمیاوردم بالا همش یا میرفت تو چشمم یا فرو میرفت تو پوستم.. ولی الان.. همش سوخت.. با آتیشی ک من ایجاد کردم... ایجاد کردم و خودم و رسوا کردم. سپهر: لعنتی. سپهر با عصبانیت اومد طرفم بلندم کرد.. یه مشت به گونم زد... افتاد رو زمین... اومد طرفم و خواست لگد دیگه ای بهم بزنه که پاشو گرفتم و چرخوندم.. افتاد رو زمین.. بلند پایه عکاسی مونوپاد شدم: ـ الان وقت این کارا نیس... جون نیلو در خطره. بلند شد: ـ فکر نکن قسر در رفتی... بعدا حسابت و میرسم. پوزخندی زدم.. رفت به یه قسمت از دیوار مشت های پشت سرهم زد.. یه گوشش سوراخ شفت: ـ وای باز مث دفعه قبل نشه. پدرام با لبخند خاصی نگاهش کرد و گفت: ـ خدا نکنه مث دفعه قبل بشه. من سرم و انداختم پایین و سعی کردم خندم دیده نشه.آینازم که بیخ گوشم نشسته بود پیشونیش و گذاشت رو بازوم و من صدا خنده آرومش و شنیدم. صدای پر حرص نیلو رو شنیدم و سرم و بلند کردم: ـ ایشالا.... بهش نگاه کردم... داشت با نگاهش برام خط و نشون میکشید که چشمکی بهش زدم.اون روز قرار شد فرداش بریم خونه پدرام و روح احظار کنیم... یک روحی که بشه باهاش در پایه عکاسی مونوپاد مورد جا و مکان آتش افراز سئوال کرد.. امید وارم درست بشه و مث قبل نشه. 13 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , setareh06 , TaraStar , آنا تکـ , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:38 Top | #115 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض پدرام و آرش رفتین من و آینازم نشستیم جلو تی وی و داشتیم فیلم نگاه میکردیم که یهو انگار برق بهمون وصل شد: پایه عکاسی مونوپاد آیناز: نیلو. ـ ها چیه؟ الاغچه به چه حقی تو مخم فضولی کردی؟ خندیدم و من گفتم: . و حالا... برگشتم طرفش و با پرخاش گفتم: ـ خفه ارش هیچ کس جز تو و بهراد و متان و امیتیس نمـ... با ترس خفه شدم... پارا...پارا...پارا.. پایه عکاسی مونوپاد .خدایااا چقدر من از این اسم بدم میاد. آرش: پاراتیس و یادت رفت. رفتم سمت خونه همون طور بهش تنه زدم: ـ خفه. دستم و از پشت گرفت: ـ من تو رو تنها نمیذارم... تو هم مث اینا غیب میشی.. دستم و از تو دستش کشیدم بیرون و رفتم تو و قبل این که بیاد تو در و بستم.. صدای چرخش کلید و تو در شنیدم.. برگشتم... کیلیدی تو در نبود.. آرش رسید و چند بار دسته رو بالا پایین کرد وقتی دید باز نمیشه گفت: آرش: پدرام... پدرام حماقت نکن درم باز کن.. رفتم جلو در هر چی گشتم کلید نبود.. به آرش که هنوز ور میزد گفتم: ـ آرش... آرش من در و قفل نکردم... من.. یهو همه خونه تاریک شد.. حتی بیرون چون دیگه اون **** قسمت بیست و پنچم.... سپهر... چشمام و که باز کردم خودم و پایه عکاسی مونوپاد تو یه اتاقک فلزی دیدم.. بلند شدم... مث سلول بود.. به دیواره هاش دست کشیدم... یخ بود.. خیلی کوچیک بود... نمیدونم چرا یه حسی بهم می گفت این اتاق برای چها نفر تهیه شده. ی ـ خو به ما چه تو بدجوری با سانسور تعریف کردی. خوندن از ذهنت حالش بیشتر بود مخصوصا تیکه آخرش. توقع داشتم نیلو حرصی بشه ولی خیلی ریلکس گفت: ـ فکر نکنم انقدر که پدرام حال کرده باشه شما حال کرده باشین. سئوالی نگاهش کردم که گفت: ـ آخه آشپزخونه هم شد جا؟ من زدم زیر خنده ایناز افتاد دنبال نیلو: ـ من پدر تو و اون پدرام و با هم در میارم... واسه چی به تو گفته؟ نیلو: تو واسه چی به سپهر گفتی؟ خندیدم و بدون توجه به اونا رفتم تو اتاقم... خودم و شوت کردم رو تخت و چشمام و بستم... به این یه ماه فکر کردم... چقدر بودن با آیناز لذت بخشه... چقدر وجودش برام آرامش بخشه.. خیلی بهش پایه عکاسی مونوپاد وابسته شدم طوری که خودم شاخ در آوردم... هه سحر چقدر سر به سرمون گذاشت... وای گفتم سحر! چند وقته درساش سنگین شده کم میاد این جا... با همون چشمای بسته چرخیدم و به پهلو خوابیدم... اه چقدر این جا سرده؟ چرا انقدر سف ت شد زیرم؟ چشمام باز کردم که کوپ کردم. **** آیناز..... با خنده بی خیال نیلو شدم و رفتم بالا. ـ آنی... ـ چیه پدرام دورت بگرده؟ خندید و گفت: ـ میای غذا درست کنیم؟ سحر نیس مجبوریم خودمون درست کنیم. خندیدم و از پایه عکاسی مونوپاد رو نرده خم شدم و خواستم حرفی بزنم که انگار یکی هولم داد پرت شدم پایین و آخرین چیزی که شنیدم جیغ نیلو بود که صدام کرد. **** نیلو..... با ترس به آیناز نگاه میکردم که پرت شد پایین داد زدم و صداش کردم.. در کمال تعج آنی خیلی آروم مث پر اومد پایین ولی تا رسید پایین یهو غیب شد.. با ترس به جای خالیش نگاه کردم.. به خودم اومدم و دویدم سمت اتاق سپهر اما تا در و باز کردم با جای خالیش مواجه شدم.. گوشیم و از جیبم در آوردم و بهش زنگ زدم ولی صدا آهنگ زنگش از زیر بالش میومد. رفتم اتاقم و تو این بین به پدرام زنگ زدم و گفتم دارم مام خونتون تعجب کرد... سریع حاضر شدم و رفتم خونشون... تا در و برام باز کرد بی اراده خودم و انداختم تو بغلش و همه چیز و براش تعریف کردم... ـ آروم نیلو... آروم گلم.. پایه عکاسی مونوپاد ـ وای پدرام هر دوشون غیب شدن... انگار... انگار یکی آیناز و هل داد.. ـ نیلو بزرگش نکن. شاید سپهر خودش رفته بوده. با خنده گفتم: ـ اون اگه لباساش و یادش بره موبایل و یادش نمیره. ویرایش توسط Sanaz.MF : 1393,07,18 در ساعت ساعت : 20:40 15 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , TaraStar , آنا تکـ , سورنا۲۰۰۰ , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:42 Top | #116 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر پایه عکاسی مونوپاد از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض ـ بیا بریم تو. ـ میشه دست و صورتم و آب بزنم؟ ـ البته. به یه گوشه حیاظ اشاره کرد به اون سمت رفتم و شیر آب و باز کردم. اول یکم صدا داد بعد آب اومدم... دستام پر از اب کردم و به صورتم پاشیدم. چشمام و باز نکردم و از دوباره تکرار کردم.. چهار پنچ بار تکرار کردم که احساس کردم بویی میاد و همچنین انکار آبداره غلیظ میشه.. چشمام و با وحشت باز کردم. ـ خوووون؟ حالم بد شد من داشتم با خون صورتم و میششستم؟ چند قدم عقب رفتم که انگار یکی پشت پام طناب گرفت و من پخش زمین شدم و دیگه چیزی حس نکردم جز گیجی!!!!!!! *** قسمت بیست و چهارم....پدرام... نیلو رفت سمت پایه عکاسی مونوپاد شیر اب و منم رفتم تو. ارش: کی بود؟ ـ نیلوفر. ـ این جا چی کار میکنه؟ ـ سپهر و ایناز غیب شدن. از جاش پرید: ـ چی؟چرا؟ ـ نمیدونم. ـ الان کجا رفت؟ ـ دست و صورتش و بشوره. یه نیم ساعت نشستیم نیومد نگران شدم رو به آرش گفتم: ـ پاشو بریم ببینیم چی شد. بلند شد و با هم رفتیم تو حیاط...نبود... با ترس و حالت دو رفتم سمت شیر آب. باز بود اما به جا اب ازش خون میومد. چهرم تو هم رفت. خواستم ببندمش که ارش گفت: ـ اینم غیبش زد؟ با بغض سر تکون دادم... نیلو... نیلو کجا رفتی عزیزم ؟ اگر نتوانی آرش: سپهر... ایناز... نیلوفر...هو یه صدای بدی بلند شد.. برگشتم آیناز بود که پخش زمین شده بود.. رفتم جلو بلندش کردم: ـ ایناز تو این جا چی کار میکنی؟ با گیجی گفت: ـ مگه ما کجاییم؟ ـ نمیدونم یه اتاقک فلزی. پیشونیش خونی شده بود. ازش پرسیدم چی شده که جریان و برام تعری بود و با اخم به روسری آغشته به خونش نگاه میکرد. سرم و از دوباره انداختم پایین که با صدا بهت زده ی نیلو بلندش کردم: نیلو: پدرام.. پدرام وسط اتاق ایستاده بود و باد... اون و گرفت و بازش کرد.. رفتیم بیرون در کمال تعجب تو یه جنگل خیلی زیبا بودیم.با خارج شدنمون پایه عکاسی مونوپاد همه نوچطرف شیشه ی که حیاط بود خبری از نور نبود. برگشتم خونه تو تاریکی مطلق فرو رفته بود... حتی جلو پام نمی دیدم.... دستم و به حالت مشت گرفتم و باز کردم... آتیش کفش ایجاد شد و من تونستم کمی اطراف و ببینم. دستم و کردم تو جیبم و چاقو رو در آوردم... خدارو شکر همیشه همراهم بود... صدای چیز و بیلیز اومد... انگار رو آتیش تو دستم چیز مایعی میریخت... به سقف نگاه کردم... قیافم جمع شد. یه جسد که روش پر از خراش های عمیق بود بالای سرم به سقف چسبیده بود.. داشت از خون میرفت.(نه جان من قرار بود با اون همه خراش عمیق ازش آب بره؟) یهو چشماش باز شد و گفت: ـ امیدوارم اون جا بهت خوش بگذره.!! همون طور که به دیوار چسبیده بودم پیچ خوردم و رفتم تو حال که همون یارو جلوم پایه عکاسی مونوپاد ظاهر شد با یه لبخند زشت گفت: ـ میخوای خودم راهیت کنم؟ 12 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , TaraStar , پرنیا بابایی , کابوس001 1393,07,18, ساعت : 20:44 Top | #117 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت ن طرف اتاقک... نیلو بود... رو صورتش پر خون بود.. همچنین روسریش.. سریع با انی رفیتیم طرفش.. انی سرش و گذاشت رو پاش.. ـ آنی روسریت و بده.. 12 کاربر از پست Sanaz.MF تشکر کرده اند . *aren* , ATRA72 , elish688 , farshte , Fatima.N , kfdh , m.a.r.z.i , mahdis.nzh , rahha , setareh06 , TaraStar , پرنیا بابایی 1393,07,18, ساعت : 20:46 Top | #118 Sanaz.MF Sanaz.MF آنلاین نیست. کاربر نیمه پایه عکاسی مونوپاد حرفه ای Sanaz.MF آواتار ها تاریخ عضویت فروردین 1393 نوشته ها 765 میانگین پست در روز 3.51 محل سکونت خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض سریع در آورد و داد بهم.. آروم کشیدم رو صورت نیلو.. گفتم الان از درد اخم میکنه ولی هیچی نشد... اخمام رفت تو هم و سریع و تند شروع کردم به پاک کردن صورتش. هیچ زخمی نبود.. آروم زدم رو صورتش و گفتم: ـ نیلو... نیلوفر؟؟؟ پلکاش تکون خورد... بعد کمی مکث صدا های نامفهوم ازش بلند شد و بعد کامل چشماش و باز کرد... وقتی جریان و فهمیدم واقعا موندم... موندم چی بگم... من ... انی.. نیلو ... خدایا ینی امروز می فهمم آتش افراز کیه؟ ینی بعد چهار سال انقدر پایه عکاسی مونوپاد مسخره میفهمیم.. وای که سرم به شدت درد میکنه.. سرم و از روی پام بلند کردم... آنی یه کوشه نشسته بود و سرش و گذاشته بود رو پاش و م خودمم نمیدونم تشکر از کاربر 1,966 تشکر شده 3,918 در 560 پست حالت من Delvapas اندازه فونت پیش فرض ـ گمشو. قه قه ای زد. و یهو یه دست پشتم قرار گرفت و به جلوم که اون ایستاده بود هل داد.. اون دستاش و رو چشمام گذشت و گفت: پایه عکاسی مونوپاد ـ به سلامت پدرام.... دستاش یخ بود... یخِ یخ. احساس کردم اون سرما به منم سراید کرد و سرم گیج رفت و افتادم. ه های پارا به سمتمون اومدن و ما هم باهاشون در گیر شدیم. **** ف کرد. یهو یه فکردی به ذهنم رسید: ـ آنی.... بیا بریم از این جا. خندید و گفت: ـ انیش( مخفف انیشتین)جون... اون وخ از کدوم در؟ دستش و گرفتم تو دستم و فشوردمش: ـ کوچولو... مثی که بد ضربه ای به مخت وارد شده طوری که یادت رفته نیمه جنیم!! تو جاش سیخ نشست و گفت: ـ راستم... چرا به ذهن منِ باهوش نرسید؟ خندیدم و دستش و آوردم بالا و بوسه ای کوچیک بهش زدم: ـ آره منم تو همین موندم. با ترس سرش و گذاشت رو بازوم: ـ سپهر... من و تو اومدیم... بنظرت نیلو هم میاد؟ ـ نمیدونم پایه عکاسی مونوپاد .... آنی... به نظرت اینم کار پاراست؟ ـ صد در صد.. سپهر اگه نیلو هم بیاد آتش افرازم میاد؟ ـ نمیدونم.. آنی.. به نظرت پارا میدونه آتش افراز کیه؟ ـ صد در صد.. سپهر به نظرت نیلو دیر نکرد. تک خنده ای کردم و گفتم: ـ نمیدونم... چرا پارا مارو آور... با صدای برخورد چیزی با زمین برگشتم و اووهای خرمایی خوشکلش دورش ریخته بود.. بهش گفتم دیگه نمی خوامت نیلو گوشه ی دیگه نشسته